Ne gücüm kaldı, ne bi ihtiras Baştan sona koca bi izdiham Belki bir gün diner bu kanamam Yapamam batarsam artık çıkamam Ne kalmış ki eskisi gibi Törpüledim bütün sivri dişlerimi Ateşler çoktan yakmış düştüğü yeri çiğneyemem artık yeminlerimi Her parçam dağılmış bak Ne zanlı ne de bir maktul var Her yaradan bi kabuk var Soyulmaktan onlar yorulmuşlar Vuruyorum kendi kıyılarıma Kuruyorum ağaç gibi köklerime Koşuyorum bilmediğim yollarda Yükler binmesin artık dizlerime Yetişmeliyim kendi imdadıma Bi bekleyiş sanki ecelime Sürükleniyorum durmadan hayat denen bi dehlizde