Hey gidi Ankara hey
Beni de benzettin ya kendine
Astın suratımı, resmileştirdin beni
Hey gidi Ankara hey
Beni de benzettin ya kendine
Yüzüm de bürokrat gülümsemesi
İçim de politik çıkmazlar
Kaçıncı aşktı tattığım akşamların da
Kızılay'da yürüyemeden el ele ayrıldığım
Bir gecelik duygu esnemesinde
Yalnızlığımla kendimi evime attığım
Tadamadğım mevsimlerini doya doya
Kaybettiğim kendimi herhangi bir sokağın
Herhangi bir ayrımında
Geçerken ömrüm giriş katlarında, üşüdüm titredim
Otuz yaşıma girerken bir yaz akşamın da
Bekar evlerinin soluk aydınlığın da kötü alışkanlıklar edindim
Hiçbir kıza yalan söylemedim Ankara
Ama bir ebruli akşamda, ezan seslerine karıştı çığlığım
Oyalıyormuşum meğer kendimi geçici heveslerde
Kar çiçekleri açıverdi yüreğimde
Sen aşk de buna, ben çıkmaz sokak Ankara
Delik olan cebime koyacaktım tüm hüzünlerimi
Yine şiirler çalıp şairlerin soluk nefesli kitaplarından
Şarkılar, şarkılar düzecektim ona
Ve Ankara çelik renkli gecelerine dağıttığım yıldızlardan
Taç yapacaktım sarı saçlarına
Gözlerindeki yeşilden sürecektim antik yalnızlığıma
İkimizin de paylaşacağı birisi olacaktı hayatım da
Anlarsın ya sen Ankara, ben ve o
Üç kişilik bir dünya kuracaktık
Gözyaşlarının kahkahaya karıştığı şu dünyada
Duygu sevinecekti
Telefon edip Zeynep'e evleniyormuş diyecekti
Frekansını yakalamışken tam da mutluluğunun
Çankaya'dan bir rüzgar esti
Kıskandın ya bizi helal olsun sana
Şu ölümlü dünyada kendin gibi bir dünya görmeden
Boğacaksın öylemi, kalabalık kaldırımların da beni
Hüzne doyacağım öylemi, senin gibi gecekonduların da
Benim gibi bir bozkır çocuğu
Meram akşamların da çiçeklerin nasıl olgunlaştığını bilirim ben
Çözmüşken şifresini tam da hayatın korkma Ankara korkma
Yazılmamış bir şiirin
Okundukça çoğalan ilk kelimesinde Akıp giderken kaderimiz iki ayrı yöne
Mutlaka buluşacak vuslat denizinde
Ankara korkma okuduğu duaları anamın ikimizi de kurtaracak
Ve hiç ummadığın bir günde, şöyle güneş burcundayken sevinçlerin
Sen bana alışacaksın ben de sana Ankara
Geçerken ömrüm giriş katlarında, üşüdüm titredim
Otuz yaşıma girerken bir yaz akşamın da
Bekar evlerinin soluk aydınlığın da kötü alışkanlıklar edindim
Hiçbir kıza yalan söylemedim Ankara
Ama bir ebruli akşamda, ezan seslerine karıştı çığlığım
Oyalıyormuşum meğer kendimi geçici heveslerde
Kar çiçekleri açıverdi yüreğimde
Sen aşk de buna, ben çıkmaz sokak Ankara
Delik olan cebime koyacaktım tüm hüzünlerimi
Yine şiirler çalıp şairlerin soluk nefesli kitaplarından
Şarkılar, şarkılar düzecektim ona
Ve Ankara çelik renkli gecelerine dağıttığım yıldızlardan
Taç yapacaktım sarı saçlarına
Gözlerindeki yeşilden sürecektim antik yalnızlığıma
İkimizin de paylaşacağı birisi olacaktı hayatım da
Anlarsın ya sen Ankara, ben ve o
Ama korkma
Korkma Ankara
Okuduğu duaları anamın ikimizi de kurtaracak
Ve hiç ummadığın bir günde, şöyle güneş burcundayken sevinçlerin
Sen bana alışacaksın ben de sana Ankara