Πίσω απο το μαστίγωμα της σάρκας στο πέτρινο δωμάτιο του Καρκίνου
Εκεί που όλοι φοράνε κουκούλες
Τα παιδιά του Καρκίνου, μπαίνει στο μυαλό μας, όχι πια δικό μας
Τι θα πει δικό μας; Σκέψου λίγο τι θα πει δικό μας
Θα πει η γεύση του αίματος να μη σε θολώνει
Θα πει μια σάρκα να μη σε σκοτώνει
Απομονώθηκε πίσω απο την λαμπερή λίμνη με τα καλώδια συντροφιά
Έγινε αλληγορική μνήμη που δεν την θυμάται όμως κανείς
Και ας είναι επισήμως ο τελευταίος όλων μας
Ο συγγενής που τα δώρα του τυλίγονται
Γύρω από τους λαιμούς των παιδιών μας
Των απόγονών μας. Αυτό το τέλος δεν θα 'ναι το δικό μας
Θεού θέλοντος θα ξαμολυθούν οι Μοίρες στον δρόμο
Μαύρες μοτοσυκλέτες με τραγανές ρουκέτες
Κάποιος να πει στον κλειδοκράτορα οτι ήρθε η ώρα
Ο Συγγενής φέρνει τα πιο απαραίτητα δώρα
Στόματα που προσκυνάνε το μπούκωμα και ο Αλέξης Ευθύνης
Ενας πιστός υπηρέτης της Αλληγορικής Μνήμης
Μπαίνει φθινόπωρο. Η εποχή που χαλαρώνουνε τα ήθη
Και η υφή του δολώματος αλλάζει στο στόμα μας
Τώρα η βοήθεια του πια δεν μας πείθει
Ήρθε η ώρα να καλέσουμε τον Μπράιαν Λήθη
Ποιός είναι ο Μπράιαν Λήθη; Να τος
Λεν' για τον Μπράιαν Λήθη
Θα πολεμήσει το φίδι. Μόνο ο Μπράιαν Λήθη. Ναι. Ο Μπράιαν Λήθη
Απομονώθηκε. Έγινε ερημίτης μέσα σε χρεωκοπημένα μουνιά
Που δεν είχαν να πληρώσουν το ρεύμα. Δεν είχαν να πιουν νερό
Και είχαν εναν ολόκληρο λαβύρινθο να συντηρούν και ένα αιωνίως αγέννητο μωρό
Ο Συγγενής φτιάχνει αδελφότητα και ετοιμάζει
Πορεία μέσα στα σκονισμένα του
Μουνιού τοιχώματα που προκαλούν αμνησία
Κρύβει στην τσέπη του ενα κλειδί και τον Αλέξη Ευθύνη
Εναν πιστό υπηρέτη της Αλληγορικής Μνήμης
Θεού θέλοντος θα ξαμολυθούν οι αιχμές στον βυθό του
Ο Σύγγενης ο,τι θέλει το κάνει δικό του
Αγόρια που επιτελούν το απόσπασμα για την Τζοάννα Θυσία
Προσφέρει κάθε μέρα την παρθενιά της για μια πιο δίκαιη κοινωνία
Μπαίνει χειμώνας. Και η λύση του δράματος ποτέ δεν τους πείθει
Η υφή του ατυχήματος ανακατασκευάζει τα δόντια μας
Το ξαναλέω. Η λύση του δράματος δεν με πείθει
Ήρθε η ώρα να πιστέψω στον Μπράιαν Λήθη
Ποιός είναι ο Μπράιαν Λήθη; Να τος
Λεν' για τον Μπράιαν Λήθη
Θα πολεμήσει το φίδι. Μόνο ο Μπράιαν Λήθη. Ναι. Ο Μπράιαν Λήθη
Απομονώθηκε
Πίσω απο το μαστίγωμα της σάρκας στο πέτρινο δωμάτιο του Καρκίνου
Εκεί που όλοι φοράνε κουκούλες
Τα παιδιά του Καρκίνου, μπαίνει στο μυαλό μας, όχι πια δικό μας
Τι θα πει δικό μας; Σκέψου λίγο τι θα πει δικό μας
Θα πει η γεύση του αίματος να μη σε θολώνει
Θα πει η νέα σάρκα να μη σε σκοτώνει