Γεννηθείς τα χρόνια του υιού με το στέμμα
Χρόνια που το τρίχωμα κοκαλώνει στην ιδέα να γυρίσεις το πόμολο
Και προκαλεί αυτανάφλεξη στην ιδέα να το γυαλίσεις
Το ημερολόγιο γράφει Τρίτη
Για να ξέρεις ότι σήμερα ο ήλιος θα σε εγκαταλείψει αργότερα
Αλλά εσύ τον εγκατέλειψες καιρό τώρα
Χειροπέδες με γούνα λεοπάρ κρατούν τα μάτια στην οθόνη
Και χειρουργικές μάσκες κονσίλερ με κραγιόν κρύβουν τα χείλη μη και νομίσουν πως μίλησες
Ο σύγχρονος νεποτισμός δεν επιτρέπει αντιρρήσεις
Δέχεσαι ακουστικά σήματα από τον υιό με το στέμμα και την υπόλοιπη Βασιλική οικογένεια
Κάθε απόγευμα στις έξι
Σε ταΐζουν κροκετάκια αίματος με ζαχαρόπαστα και περιμένεις εντολές
Τι πρέπει να κάνει κανείς άραγε αύριο για να μη το βαρέσουν τα γκλόμπ?
Άτιμα αντικείμενα χωρίς προσωποποιημένο εγκέφαλο να τα ελέγχει
Αυτά τα φονικά ξύλα πρέπει μια μέρα να αρχίσουν να σκέφτονται
Ή οι βιόλες, τα φαγγότα και τα υπόλοιπα όργανα που τα κρατάνε
Να αρχίσουν να ενεργοποιούν την κυκλοφορία του αίματος προς το βορρά
Από μόνα τους δηλαδή, όχι εκ μέρους του υιού με το στέμμα
Στέμμα με 9 ρίγες print on print και σταυρό που τυφλώνει
Οι κόρες μένουν ορφανές από μάνα και δεν έχει κανείς το προνόμιο της όρασης
Αυτός που το φοράει, τυφλός
Αυτοί που το γλύφουν τυφλοί
Τύφλα στο νοικοκύρη που πιστεύει ότι υπηρετεί το γαλανόλευκο στέμμα
Επειδή κάνει στρατόπεδα συγκέντρωσης στη γειτονιά του
Ορχήστρα η πόλη από ατάλαντα όργανα σε κάθε γωνία για να σπείρει τον φόβο και να επιβάλει το νόμο
Ποιον κοροϊδεύουμε, η ορχήστρα είναι φάλτση
Φάλτσες οι μελανιές
Φάλτσος και ο ύμνος
Φάλτσες οι εντολές
Ο υιός του στέμματος αντί για γαλάζιο έχει αίμα μελανό και κόκκινο στα χέρια του.
Λερώνει φανταχτερά χαρτιά από σχολές πληρωμένες από την Βασιλική οικογένεια και έβαλε τη κορώνα που βρήκε στη κουζίνα του στο ντουλάπι κάτω από τα μαχαίρια ζητώντας υπακοή
Κάθε πετράδι σε αυτό το στέμμα γεννήθηκε στο χώμα
Γης διαμάντια καμία δουλειά δεν έχουν σε μεγαλοταξικά κοσμήματα
Θα ακολουθήσουν τον ομφάλιο λώρο τους
Και θα βγουν δυο μέτρα κάτω
Μαζί με τους υιούς που τα παντρεύτηκαν
Ίσως λέω