Ляжыць кладачка брусаваная А масточкi усе — каваныя Тудою iшло семсот каней Усе кладачкi прагiбалiся Вiно ж маё, зеляно Усе кладачкi паламалiся Семсот каней утапiлася Вiно ж маё, зеляно Вiно ж маё, зеляно Ляцiць Андрэйка, гукаючы Свайго каня шукаючы Вiно ж маё, зеляно Вiно ж маё, зеляно Ой, не жаль жа мне семсот каней Ой, жаль жа мне аднаго каня Вiно ж маё, зеляно Вiно ж маё, зеляно З яго рота цякло злота Ён капыцiкам камень разбiвае Ён ночкамi зорачкi шчытае Ён Андрэйку паненку шукае Вiно ж маё, зеляно Вiно ж маё, зеляно Вiно ж маё, зеляно Вiно ж маё, зеляно Вiно ж маё, зеляно Вiно ж маё, зеляно!