Бывай, абуджаная, сэрцам дарагая Чаму так горка – ні магу я зразумець Шкада заранкі мне, што ў небе дагарае На ўсходзе дня майго, якому ружавець Пайшла - ніколі ўжо не вернешься, Алеся Бывай, смуглявая, каханая бывай Стаю на ростанях былых, а з поднябесся Самотным жаўранкам звініць і плача май Пайшла, пакінуўші мне золкі і туманы Палынных жах смугой акутанных дарог Каб я хвілінаю нанесенныя раны Гадамі ў серцы заглушіць сваім ні змог Пайшла - ніколі ўжо не вернешься, Алеся Бывай, смуглявая, каханая бывай Стаю на ростанях былых, а з поднябесся Самотным жаўранкам звініць і плача май Пайшла - ніколі ўжо не вернешься, Алеся Бывай, смуглявая, каханая бывай Стаю на ростанях былых, а з поднябесся Самотным жаўранкам звініць і плача май Самотным жаўранкам звініць і плача май Самотным жаўранкам звініць і плача май