Зоркi падаюць з нябёс Быццам хтосьцi ў вышынi плача Я шукаю i крычу Бо цябе яшчэ хачу бачыць Голас твой, святло вачэй Цяплыня, як мы былi поруч Я не ведала, аднак Што душу абдыме так горыч Апалiла сэрца болем Расставання А якiм жа будзе нашае спатканне? Мiж прывiднага агню Праз любоў i боль маю Душа, ляцi Зорнай лесвiцаю ўверх Я знайду цябе, павер Ты пачакай, ты не знiкай - свяцi! Ах, як лёгка мы жылi Лепшае не бераглi - верым! Усё паспеем зразумець İ разчынiм у дзiўны свет дзверы Маем, ды не беражом А як страцiм - плачам зноў горка А ў празрыстай вышынi Цiха падаюць з нябёс зоркi