ฉันกำลังยืนอยู่ท่ามกลางความผิดหวังหล๊ายๆ
คือว่าทุกอย่างเป็นเพราะฉัน
ทนกับความผิดนั้นแต่พอสิอธิบายก็กลายเป็นฉันเองที่ผิดหวัง
สิผิดบ่ที่ตัวฉันยังผูกใจเจ็บจังซั่น
มีบ่หนอสักคนที่เข้าใจไม่มองฉันผิดไป
มันถึกบ่ที่ตัวฉันยังผูกใจเจ็บจังซั่น
มีอยู่บ่สักคนที่เข้าใจความอัปยศที่เกิดกับฉัน
เพราะว่ามันบ่มีสิ่งใดมาทดแทนความเจ็บ
ที่มาจากปลายนิ้วมือของไผต่อไผ
มันทับถมไปด้วยถ้อยคำ ตอกและย้ำให้ใจต้องเจ็บช้ำ
ฉันพยายามแล้วแต่ข้อความที่เห็นยังทิ่มแทง
ว่าเคยพ่ายแพ้และอ่อนแอสักแค่ไหน
ยังบ่ฮู้เมื่อใดที่ใจจะลืม
ฉันยังคงยืนอยู่ ท่ามกลางความกดดันที่ฉันกลัว
บ่มีโอกาสสิแก้ตัว ก็มัวแต่ตั้งคำถาม พยายามไปเฮ็ดหยังสุดท้ายยังเหมือนเดิมเลยได้แต่คิด
ศักดิ์ศรีค้ำคอมลายสิ้น เกิดเป็นมลทินที่ฉันไม่เคยก่อ
กัดกินจิตใจไปจนท้อ ตัดพอเพียงเพราะเฮ็ดใครผิดหวัง
ผู้ใดทำชั่วบ่ละอาย กระหายศักดาจงระวัง
หักหลังครั้งนั้นฉันยังจำฝัง
เวรกรรมที่ตามมาเพื่อลงทัณฑ์อย่างที่มันเคยทำกับฉัน
มันบ่มีสิ่งใดมาทดแทนความเจ็บ
ที่มาจากปลายนิ้วมือของไผต่อไผ
มันทับถมไปด้วยถ้อยคำ ตอกและย้ำให้ใจต้องเจ็บช้ำ
ฉันพยายามแล้วแต่ข้อความที่เห็นยังทิ่มแทง
ว่าเคยพ่ายแพ้และอ่อนแอสักแค่ไหน
ยังบ่ฮู้เมื่อใดที่ใจจะลืม