ผิดกี่ครั้ง ความผิดก็ยังเห็นทำอยู่
คงรู้โทรง้อก็พอให้ฉันอภัย
คงคิดว่าผิดยังไง ก็เคลียร์กันไป
รู้มั้ยคราวนี้มันเกินจุดที่จะทน
แค่เห็นเบอร์เธอเท่านั้น น้ำตาฉันก็แทบจะหล่น
แต่เชื่อง่าย ง่ายอีกหน ก็โง่
ไม่อยากคุยตอนนี้ ฉันยังไม่มีแก่ใจ
ขี้เกียจรับสาย ไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โต
ความผิดเธอนั้น ฉันมีคำด่าเป็นโหล
รู้แล้วไม่ต้องโทร
เดี๋ยวหายโมโห ฉันโทรกลับเอง
♪
อยากจะคิด ใช้สิทธิ์ไตร่ตรองให้ถ้วนถี่
ว่าเธอดีพอต่อการให้ฉันอภัย
ไม่รับ เธออยากจะโทรก็ตามสบาย
จำไว้คราวนี้มันเกินจุดที่จะทน
ตบหัวจะมาลูบหลัง คิดสักครั้งฉันยังเป็นคน
ยิ่งรับสายเธออีกหน ยิ่งโง่
ไม่อยากคุยตอนนี้ ฉันยังไม่มีแก่ใจ
ขี้เกียจรับสาย ไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โต
ความผิดเธอนั้น ฉันมีคำด่าเป็นโหล
รู้แล้วไม่ต้องโทร
เดี๋ยวหายโมโห ฉันโทรกลับเอง
ฉันไม่รับรู้ไว้ ยังไงฉันก็ไม่รับ
เดี๋ยวหายโมโหแล้วโทรกลับ ถ้าเธอยังรอได้
ไม่ไหวจะเคลียร์ อ่อนเพลียจะเอ่ย ฉันควรจะเฉยไว้
ถ้าฉันยิ่งง่ายเธอยิ่งได้ใจสุดท้ายเหมือนเดิมทุกที
ฉันไม่รับรู้ไว้ ยังไงฉันก็ไม่รับ
อย่างมากก็เขวี้ยงโทรศัพท์ ไปให้พ้น พ้นตรงเนี้ย
ถ้าคิดดูแล้วคบกันแล้วมันไม่ค่อยจะดี
ก็หาคนใหม่ดูสิ ว่าใครจะได้ก่อนใคร
♪
ไม่อยากคุยตอนนี้ ฉันยังไม่มีแก่ใจ
ขี้เกียจรับสาย ไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โต
ความผิดเธอนั้น ฉันมีคำด่าเป็นโหล
รู้แล้วไม่ต้องโทร
เดี๋ยวหายโมโห ฉันโทรกลับเอง
ไม่อยากคุยตอนนี้ ฉันยังไม่มีแก่ใจ
ขี้เกียจรับสาย ไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โต
ความผิดเธอนั้น ฉันมีคำด่าเป็นโหล
รู้แล้วไม่ต้องโทร
เดี๋ยวหายโมโห ฉันโทรกลับเอง