ได้ยินเสียงแคน ดังลอยแล่นมาจากแมนชั่น
ไผน้อพักอยู่หม่องนั่น คนไกลบ้านคือเฮาบ่น้อ
ทำนองลายล่องลายเศร้า ฟังแล้วเหงาคึดฮอดแม่พ่อ
สะกิดใจให้คึดพ้อ หลายสิ่งที่รออยู่ในความจำ
นับแต่ความจน พาดิ้นรนเป็นคนไกลถิ่น
ความทุกข์บีบให้ต้องดิ้นยากงานบ่เซาแต่เช้าฮอดค่ำ
มาไกลหลายปีติดต่อ อยู่กทม. บ่ได้ฟังลำ
คืนนี้เหมือนแคนไถ่ถาม ว่าลืมทางเมือบ้านแล้วไป่
แม่นผู้ใด๋เป็นคนเป่าแคนกะส่าง
แต่คนหลอยฟัง มันช่างมีแฮงใจหลาย
คนอยู่แมนชั่น ยังเป่าแคนหวานซ้ำบ่ย่านอาย
ยืนยันว่าเจ้าของเป็นไผ ออนซอนน้ำใจเจ้าของเสียงแคน
ลายสุดสะแนน เสียงแคนแล่นจากแมนชั่น
หล่อเลี้ยงคนเหงาไกลบ้าน สู้เพื่อฝันบนทางยากแสน
ให้แน่นเหนียวคือปั้นข้าว คนบ้านเฮาฮักกันมั่นแก่น
เป่าอีกแนเด้อหมอแคน ช่วยเป็นตัวแทนกล่อมใจไกลบ้าน
♪
ลายสุดสะแนน เสียงแคนแล่นจากแมนชั่น
หล่อเลี้ยงคนเหงาไกลบ้าน สู้เพื่อฝันบนทางยากแสน
ให้แน่นเหนียวคือปั้นข้าว คนบ้านเฮาฮักกันมั่นแก่น
เป่าอีกแนเด้อหมอแคน ช่วยเป็นตัวแทนกล่อมใจไกลบ้าน