แสงที่สะท้อนออกจากผืนน้ำ
ส่องสว่างดูสดใสในค่ำคืนของวันเพ็ญ
สีนวลนวลลอยขึ้นงามเด่น
แฮงได้เห็นแฮงทิ่มแทงหัวใจ
มันเหมือนกับคนอย่างฉัน
ที่คิดว่าเธอคือคนที่ใช่
แต่เฮ็ดจั่งได๋กะบ่ได้ใจสักที
ย่อนว่าแสงมันยังริบหรี่
แสงไฟดวงนี้ยังแจ้งบ่พอ
อยากสิเฮ็ดเธอให้ได้อุ่น
ให้เธอนอนหนุนตักฉันยามหนาว
แต่คงบ่ได้ดอกผู้บ่าว
ย้อนออร่ายังบ่ว้าวให้เธอฮัก
ฉันเป็นได้แค่แสงเป็นแค่แสงบั้งไฟ
ผ่านมาแล้วผ่านไปพอไฟมอดกะส่ำนั้น
งามอยู่ได้บ่ดนให้เธอได้เชยได้ชมแค่นั้น
แสงบ่มีพลังสิเฮ็ดให้เธอนั้นเผลอใจ
ไฟที่เปล่งประกายบ่จักนาทีกะหายไป
มันคงเป็นไปบ่ได้สิเฮ็ดให้เธอมาฮักกัน
ฮู้อยู่ดอกบ่มีค่าแค่ผ่านตากะส่ำนั้น
เธอคงบ่มีวันฮักฉันย้อนฉันมันแค่แสงบั้งไฟ
หนึ่งปีมีเพียงหนึ่งครั้ง
กับแสงที่มันบ่เคยมีหวัง
เธอกะให้โอกาสฉันแนเน๊าะ
ให้แสงน้อยน้อยแยงตาได้บ่
เผื่อว่าคำขอนั้นสิเป็นจริง
ฉันนั้นขออธิษฐาน
ให้ปลาในน้ำได้เป็นพยาน
ขั่นว่าความฮักเฮาเป็นจริง
สิเป็นไฟน้อยให้เธอผิง
พร้อมมีความฮักจริงตลอดไป
อยากสิเฮ็ดเธอให้ได้อุ่น
ให้เธอนอนหนุนตักฉันยามหนาว
แต่คงบ่ได้ดอกผู้บ่าว
ย้อนออร่ายังบ่ว้าวให้เธอฮัก
ฉันเป็นได้แค่แสงเป็นแค่แสงบั้งไฟ
ผ่านมาแล้วผ่านไปพอไฟมอดกะส่ำนั้น
งามอยู่ได้บ่ดนให้เธอได้เชยได้ชมแค่นั้น
แสงบ่มีพลังสิเฮ็ดให้เธอนั้นเผลอใจ
ไฟที่เปล่งประกายบ่จักนาทีกะหายไป
มันคงเป็นไปบ่ได้สิเฮ็ดให้เธอมาฮักกัน
ฮู้อยู่ดอกบ่มีค่าแค่ผ่านตากะส่ำนั้น
เธอคงบ่มีวันฮักฉันย้อนฉันมันแค่แสงบั้งไฟ
ฉันเป็นได้แค่แสงเป็นแค่แสงบั้งไฟ
ผ่านมาแล้วผ่านไปพอไฟมอดกะส่ำนั้น
งามอยู่ได้บ่ดนให้เธอได้เชยได้ชมแค่นั้น
แสงบ่มีพลังสิเฮ็ดให้เธอนั้นเผลอใจ
ไฟที่เปล่งประกายบ่จักนาทีกะหายไป
มันคงเป็นไปบ่ได้สิเฮ็ดให้เธอมาฮักกัน
ฮู้อยู่ดอกบ่มีค่าแค่ผ่านตากะส่ำนั้น
เธอคงบ่มีวันฮักฉันย้อนฉันมันแค่แสงบั้งไฟ
เธอคงบ่มีวันฮักฉัน
ย้อนฉันมันแค่แสงบั้งไฟ