คงจะดีถ้ามีวิชา มีคาถา เสกใครให้หายไป
ใครบางคนไม่เคยเข้าใจ ว่าทรมานเท่าไหร่
กับการที่ต้องจดจำ
เธอ เธอใช้วิชาอะไร ลืมฉันไป ง่ายดาย
อยากทำได้อย่างเธอ
สุดท้าย ฉันไม่มีวิธี
ไม่อาจจะหนี เรื่องราวที่เคยผ่านมา
อยากจะลืมกลับจำ กลับทำให้ย้อนมา
ยังมีเธออยู่ในสายตา อยากให้เธอได้รู้ว่า
ฉันคงต้องยอมเธอ
(ยอมให้เธอก่อน ชั้นคงต้องยอมเธอก่อน
ฉันคงจะไม่วิงวอนให้เธอนั้นหายไป
ยอมให้เธอเป็นนางฟ้า ส่วนเทวดา
เป็นเทวดาเมื่อไหร่ จะเสกให้เธอเป็นคิงคอง)
ความเป็นจริงต้องยอมรับมัน
ที่คนอย่างฉัน มันไม่ใช่เทวดา
ยอมให้เธอได้เป็นนางฟ้า
ที่มีคาถา เสกชั้นให้หายไป
เธอ เธอใช้วิชาอะไร ลืมฉันไป ง่ายดาย
อยากทำได้อย่างเธอ
สุดท้าย ฉันไม่มีวิธี
ไม่อาจจะหนี เรื่องราวที่เคยผ่านมา
อยากจะลืมกลับจำ กลับทำให้ย้อนมา
ยังมีเธออยู่ในสายตา อยากให้เธอได้รู้ว่า
ฉันคงต้องยอมเธอ
เธอ เธอใช้วิชาอะไร ลืมฉันไป ง่ายดาย
อยากทำได้อย่างเธอ
สุดท้าย ฉันไม่มีวิธี
ไม่อาจจะหนี เรื่องราวที่เคยผ่านมา
อยากจะลืมกลับจำ กลับทำให้ย้อนมา
ยังมีเธออยู่ในสายตา อยากให้เธอได้รู้ว่า
ฉันคงต้องยอมเธอ
(ยอมให้เธอก่อน ชั้นคงต้องยอมเธอก่อน
ฉันคงจะไม่วิงวอนให้เธอนั้นหายไป
ยอมให้เธอเป็นนางฟ้า ส่วนเทวดา
เป็นเทวดาเมื่อไหร่ จะเสกให้เธอเป็นคิงคอง
เธออาจจะมองว่าเพ้อเจ้อ แต่อยากให้เธอได้รู้ว่า
พอถึงเวลาแล้วฉันจะเสกให้เธอนั้นพุงป่อง
เสกให้เธอเป็นฝาหม้อ เสกเป็นสามล้อแถวมาบุญครอง
เสกหนังควายเข้าท้องให้เธอนั้นถึงตาย)
ต้องยอมเธอที่เป็นนางฟ้า
แต่เมื่อไหร่ชั้นเป็นเทวดา แล้วเธอจะเห็นดี