Hedde efkes, Lieven Heer (gerard van maasakkers) Hedde efkes, Lieven Heer Ik kan 't oe mer beter zelf zeggen 'T kumt eigenlijk hier op neer 'T is lastig um uit te leggen Ge waart haost familie van mijn En die laotte nie zo hendig vallen Mer 't liep al 'nen tijd op 'n eind Ik hoef nie te gaon, want ik was al weg Onvermijdelijk en geleidelijk Dus 't wordt tijd um 't hardop te zeggen; Lieven Heer, ik vuul 't nie meer Nou moet ik zeggen, Lieven Heer Da oew volgelingen ook nie helpen Ze zijn zo recht in de leer Hoe ik leven moet; ze weten 't wel Ze weten precies, wa ik zou moeten doen en laoten En ze hebben 't Boek in de hand Stijf is de kaft en stijf zijn de woorden Tussen de regels lezen ze nie Hard is d'n taal, ik hoef 'm nie meer te heuren Lieven Heer; vur mij hoeft da nie Nou moet ik ook nie, Lieven Heer Ineens as 't begint te nauwen As ik 't heb verkloot gauw weer Hendig van d'n Heer gaon houwen Trapt er nie in, en ge moet 't ook nie willen heuren En m'n bidden en zo evenmin Mer as ge ooit 'n kaarske ziet branden Kan 't van mijn zijn, vur die me lief zijn En vur oew volgelingen recht in de leer Da ze verzachten, Lieven Heer Da ze verzachten, Lieven Heer