Namulat ako at ngayo'y nag-iisa Pagkatapos ng ulan Bagamat nakalipas na ang mga sandali Ay nagmumuni kung ako'y nagwagi Pinipilit mang sabihin na ito'y wala sa akin Ngunit bakit hanggang ngayon, nagdurugo pa rin? Sa kanya pa rin babalik, sigaw ng damdamin Sa kanya pa rin sasaya, bulong ng puso ko Kung buhay pa ang alaala ng ating nakaraan Ang pagmamahal at panahon, alay pa rin sa kanya Sa kanya (kanya) ♪ At sa hatinggabi ay nag-iisa na lang Ay minamasdan ang larawan mo At ngayo'y bumalik nang siya'y kapiling pa Alaala ng buong magdamag Kung sakali man isipin na ito'y wala sa akin (kung sakali man isipin) Sana'y dinggin ang tinig kong nag-iisa pa rin (sana'y dinggin ang tinig ko) Sa kanya pa rin babalik, sigaw ng damdamin Sa kanya pa rin sasaya, bulong ng puso ko Kung buhay pa ang alaala ng ating nakaraan Ang pagmamahal at panahon, alay pa rin sa kanya Alay pa rin sa kanya (sa kanya) Sa kanya pa rin babalik, sigaw ng damdamin Sa kanya Sa kanya pa rin babalik, sigaw ng damdamin Sa kanya pa rin sasaya, bulong ng puso ko Sa kanya pa rin babalik, sigaw ng damdamin Sa kanya pa rin sasaya, bulong ng puso ko Kung buhay pa ang alaala ng ating (kung buhay man ang alaala) nakaraan Ang pagmamahal at panahon, alay pa rin sa kanya (sa kanya) Sa kanya