Sənin gözlərində boğuldum.
Payız zərif küləklə sığal çəkdi gecəyə.
İlk xəzanla doğuldum.
Boş parkın hönkürtüsü.
Yaş asfalt bir az xəstə.
Yağış da incə, qəddar.
Qırıq ürək boş qəfəsdə.
Sökülmüş arzuların xarabasında,
Arası kəsilməz gülüşlə ağlayırdı,
Kor rəssam şikəst atlar arabasında.
Sən də başqa, mən də başqa.
Dərd də, qəm də başqa.
Yaddaşım sanki bir şeir kimi cızıldı daşda.
Küçələrin qaranlığında,
Çox sağol ki, bir mələk kimiydin.
Saçıların ipək kimiydi, sözlərin külək kimiydi.
Çox sağol!
Qəlbimin düzənliyində bir bulaq kimiydin.
Amma çox,
İsti çox,
Duzlu çox.
Tozlu manikenlər vitrində göz yaşıyla.
Ölülər qucaqlaşır yuxularımda baş daşıyla.
Doxsan illik keçmişimlə iyirmi yaşda neyliyim?!
Əllərim bağlı qarğalar ciyərmi çeyniyir.
Heç nə demə, danışma.
Bəsdi!
Heç nə soruşma!
Kim günahkar?
Sən günahkar!
Mən günahkar!
Gecə günahkar!
Gün günahkar!
Dərslər günahkar!
Payız, şeir, dəftər günahkar!
Bəlkə də oxuduğum kitablarla dolu rəflər günahkar!
İncə-incə kəs damarlarımı,
İç qanımı sevgilim!
Artıq sevmirəm,
Sən də sevmirsən!
Sehirli bir nağıl.
Səni unutmaram.
Məni unutma sən.
Gizləmə,
Göz yaşın qoy axsın!
Onu qurutma sən!
(Nəqarət: Qaraqan)
Məktublar və tozlu şəkillər,
Yanır əllərimi qızdıran ocaqda.
Ümid uzaqda.
İçimdə şaxta.
Ölmüş sevgimin ruhu hərdən gəzir bu qaranlıq otaqda.
Sənə nifrət etdim,
Həm də sevdim qəzəbsiz.
Pəncərəyə yağış damlaıyr gözəl, səssiz.
Kül ocaqda.
Yastıq qucaqda.
Darıxdım, güldüm, ağladım,
Gecə səbəbsiz.Qaraqan)
Küləklərlə dərdləşirdi qatarın tüstüsü.
Uzaqda baharın istisi.
Çox soyuq.
Yanağlarımda buz bağladı,
Donub qalan o göz yaşı.
Yadına sal:
Arzularda,
Ölmək eyni gündə.
İkimizə bir baş daşı!
Və eyni gündə öldük:
Sən mənim üçün,
Mən sənin üçün,
Özgə olduq:
Sən mənim üçün.
Mən sənin üçün,
Bəlkə xəstəlik səbəb?
Bəlkə mələklər paxıl?
Amma mənə demişdilər ki, sevgi qəlbə çiçəklər taxır.
Evlənək demişdik,
Uşaqlıq necə gözəl.
Və nə qədər sadəlövh!
Qaçaq demişdik,
Qanadlarımızı açıb uçaq demişdik.
Hər şey,
Demişdik,
Gizlədiyimizi gözlər demişdik.
Dumanlar gizlədəndə yerimizi izlər demişdik.
Restoranlar, rəqsimiz.
Sevgililər günü.
Ümidlər yanır günəş kimi.
Ümidlər sönür,
Ay işığı nur.
Gözlərimdə leysanlar dolur.
Sən öləndə ilk dəfə inandım insanlar ölür.
Nə şəkillər əvəz edər səni,
Nə qəmli şeirlər!
Hər işi pis olanlar mənə,
Hər şey düzələr deyirlər.
Düzəlmir!
Sən qara paltarlar geyərdin.
Qəmli baxışlarına vurulmuşdum.
Az gülərdin.
Sevərdim dənizlər limanları sevən kimi,
Sevərdim qulaqlar yalanları sevən kimi.
Öldürmək istəmişdim özümü sən ölən kimi.
Əsrlər keçsə də, yadımdasan dünən kimi
(Nəqarət: Qaraqan)
Məktublar və tozlu şəkillər,
Yanır əllərimi qızdıran ocaqda.
Ümid uzaqda.
İçimdə şaxta.
Ölmüş sevgimin ruhu hərdən gəzir bu qaranlıq otaqda.
Sənə nifrət etdim,
Həm də sevdim qəzəbsiz.
Pəncərəyə yağış damlaıyr gözəl, səssiz.
Kül ocaqda.
Yastıq qucaqda.
Darıxdım, güldüm, ağladım,
Gecə səbəbsiz.