Μέσα σε χάρτινα κουτιά
με θολωμένη την ματιά
ρούχα και όνειρα παλι συσκευάζω
η περηφάνια προσπαθεί
μπροστά σου όρθια να σταθεί
κι απ' την σπασμένη μου καρδιά ας ξεπαγιάζω
Πίστεψα παλι το εμείς
πήρα το ρίσκο τηε ψυχής
δεν υπολόγισα καθόλου που θα βγάλει
Κοίτα εσυ να 'σαι καλά
τα τραύματα μου τα πολλά
με έχουν κάνει να χωρίς δύναμη μεγάλη
Δεν μετανιώνω για όσα είπα
ουτε για κάτι σε χρεωνω
λυπάμαι μόνο που δεν βρήκα
για την αγάπη σου τον δρόμο
δεν μετανιώνω για όσα είπα
ήσουν για βράδυα ο άνθρωπος μου
μπορεί σ'αυτο το κόσμο που ήρθα
ο ενικός να 'ναι ο αριθμός μου
ο ενικός να 'ναι ο αριθμός μου
Κόβεται η αναπνοή
ξέρω πως αύριο πρωί
άλλο δεν θα 'χωρίς την ματιά σου να κοιτάξω
Μοιάζει η καρδιά με ουρανός
που ξεμείνει απο φως
όμως ακόμα μια φορά θα σου φωνάξω
Πίστεψα παλι το εμείς
πήρα το ρίσκο τηε ψυχής
δεν υπολόγισα καθόλου που θα βγάλει
Κοίτα εσυ να 'σαι καλά
τα τραύματα μου τα πολλά
με έχουν κάνει να χωρίς δύναμη μεγάλη
Δεν μετανιώνω για όσα είπα
ουτε για κάτι σε χρεωνω
λυπάμαι μόνο που δεν βρήκα
για την αγάπη σου τον δρόμο
δεν μετανιώνω για όσα είπα
ήσουν για βράδυα ο άνθρωπος μου
μπορεί σ'αυτο το κόσμο που ήρθα
ο ενικός να 'ναι ο αριθμός μου
Δεν μετανιώνω για όσα είπα
ουτε για κάτι σε χρεωνω
λυπάμαι μόνο που δεν βρήκα
για την αγάπη σου τον δρόμο
δεν μετανιώνω για όσα είπα
ήσουν για βράδυα ο άνθρωπος μου
μπορεί σ'αυτο το κόσμο που ήρθα
ο ενικός να 'ναι ο αριθμός μου
ο ενικός να 'ναι ο αριθμός μου
ο ενικός να 'ναι ο αριθμός μου