Κάθε χρονιά με βρίσκει και πιο σκυφτό
Περνάν τα χρόνια κι εγώ πάνω από το ίδιο γραπτό
Τόσο ανήμπορος σαν να 'μαι δίχως χέρια γλυπτό
Και στη μεσόγειο ακούνε ουρλιαχτά απ' το νερό
Αυτή η γενιά έχει αποτύχει και το κόστος βαρύ
Γιατί από κάτω παίζει αμόνι κι από πάνω σφυρί
Όσοι αγαπήσαμε σκορπίσανε σε όλη τη Γη
Κι εμείς εδώ, περιμένουμε μια ακόμα σφαγή
Αυτός ο πόλεμος φουντώνει κι είναι τόσο κοντά
Και απ τα φουγάρα του Νταχάου ξαναβγαίνει φωτιά
Δεν περιμένω από τον κόσμο πλέον τίποτα πια
Στο όνομα θεών ο άνθρωπος σκοτώνει παιδιά
Οι γάτες ξέρουνε πώς νιώθω και γι' αυτό μ' ακουμπούν
Δε σ' έχω ανάγκη, έχω ανάγκη όσους στα ματιά κοιτούν
Δε σ' έχω ανάγκη, έχω ανάγκη όσους με πάθος μισούν
Κι αυτό το σύστημα έχει ανάγκη όσους δεν ξέρουν να ζουν
Η τηλεόραση φωνάζει αυτό που θέλει να πει
Και κάνει μόδα τους φασίστες όταν θέλει σιωπή
Μη μου μιλάς άλλο για ελπίδα και για ανατροπή
Αυτό που λένε συμφωνία εγώ το λέω ντροπή
Αυτό το γράμμα μου είναι το πιο σκληρό
Κι αυτό το κλάμα μου κουράστηκε να μένει κρυφό
Όποιος κι αν είσαι, όπου κι αν είσαι μείνε εκεί να σωθείς
Εκεί που θέλεις να γυρίσεις πια δε μένει κανείς
Ναι, αυτό το γράμμα μου είναι το πιο σκληρό
Κι αυτό το κράμα που 'χω μέσα μου κυλάει καυτό
Όποιος κι αν είσαι, όπου κι αν είσαι κοίτα να μορφωθείς
Αυτός ο κόσμος θα αλλάξει αν τον αλλάξουμε εμείς
Το παρελθόν μας έχει μείνει κενό
Και ξεφυτρώνει σαν τις τράπεζες σε κάθε στενό
Αυτή η Ευρώπη έχει κάνει το μυαλό μας μπετό
Κι αυτός ο κόσμος για έναν πόλεμο ετοιμάζει στρατό
Η κοινωνία αυτή για χρόνια ακροβατεί σε ζυγό
Φταίνε οι θέσεις, οι ανέσεις μας και φταίω κι εγώ
Μου 'πε ένας φίλος τις προάλλες που 'χα να δω καιρό
Ήταν στο πλοίο ενός φασίστα κάπου στον Ινδικό, ναι
Αυτοί μοχλεύουν το σφυρί να χτυπά
Όσοι σου κλέβουν τη ζωή υπόσχονται σιγουριά
Όσοι αγοράζουν τη δουλειά σου και τον χρόνο φθηνά
Έχουμε πόλεμο και στέκονται απ' την άλλη μεριά
Κι αυτός ο πόλεμος φουντώνει, πλησιάζει κοντά
Και μες στους φούρνους του Νταχάου ξαναμπαίνουν κορμιά
Έχουμε πόλεμο κι οι ηγέτες μας το παίζουν χαζοί
Είμαστε σύμμαχοι κι εταίροι της Ευρώπης των ναζί
Αυτό το γράμμα μου είναι το πιο σκληρό
Και απ' την πατρίδα έχεις ν' ακούσεις την αλήθεια καιρό
Όποιος κι αν είσαι, όπου κι αν είσαι κοίτα ν' αγωνιστείς
Γιατί στον κόσμο που ετοιμάζουνε δε μένει κανείς
Αυτό το γράμμα μου είναι το πιο σκληρό
Κι αυτό το κλάμα μου κουράστηκε να μένει κρυφό
Όποιος κι αν είσαι, όπου κι αν είσαι μείνε εκεί να σωθείς
Εκεί που θέλεις να γυρίσεις πια δε μένει κανείς
Ναι, αυτό το γράμμα μου είναι το πιο σκληρό
Κι αυτό το κράμα που 'χω μέσα μου κυλάει καυτό
Όποιος κι αν είσαι, όπου κι αν είσαι κοίτα να μορφωθείς
Αυτός ο κόσμος θα αλλάξει αν τον αλλάξουμε εμείς
Κι από που τους είπες ότι είσαι;
Ποιοι ναοί σε φυλάκισαν και σε ποια σχολειά σου σβήσανε τη διψά;
Εσύ που την κοιτάς απ' την ώρα που σ' έβγαλε η μήτρα
Για τους εγκλείστους αγωνιστές τους είπες;
Ή την άφησες να τα ξεπλύνει όλα;
Την αλήθεια που είναι γραμμένη με το αίμα δεκαπεντάχρονων παιδιών
Για τα κεφάλια μας στον φανοστάτη των Τρικάλων
Αυτή την αλήθεια να πεις
Κι όσο κι αν επιμένουν πως την αγαπάνε, μην πιστεύεις λέξη
Κάνουν ντόρο
Για ν' αντέξουν την ανέχεια που προκαλούν τα αφεντικά που προστατεύουν
Λένε ότι αγαπάνε κάποια που δε γνώρισαν πότε
Κάποια που δεν έχει ούτε στόμα άλλα ούτε και σάλιο να τους φτύσει
Αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνεις εσύ
Να τους σβήσεις
Με μια γραμμή
Και τη γνώση που τους έσβηνε πάντα