Ειναι μια απο αυτες τις νυχτες Που πονανε οι αληθειες Οσα εκανες οσα ειπες χανονται σε μαυρες τρυπες Καπου βαθεια μες το μυαλο σου Σαν να ειναι για καλο σου Ψαχνεις καπου κατι δικο σου Να το λατρεψεις σαν Θεο σου Βγηκε η ετυμηγορια Το γελιο σε στελνει εξορια Ψαχνω να βρω ποια ειναι η αιτια Παλι η ιδια ιστορια Μεγαλωσα χωρις να θελω αλλαξα Ζωη μοιαζεις με θαλασσα Σε ποια ακτη σου αραξα, αραξα Ψαχνω στην ακτη να βγω Μα δε ξερω αν θα βρω Τον χαμενο θυσαυρο, καποτε εθαψα εδω Ενα πληγωμενο εγω Ενα πληρωμενο σ'αγαπω Ενα αστρο φωτεινο Του κοσμου την γεννηση να δω Και οπως συμβαινει γενικως Συνιθιζω να μενω εκτος Μα εγω κατι να πιστευω και αυτο συμβαινει δυστηχως