Τέτοια νύχτα μην φοβάσαι
Τα σκοτάδια τελειωμένα
Απ'το κόσμο θα μας πάρουν
Καραβάνια αναμμένα
Και θα δεις που θα ξυπνήσεις
Με το φως του πρωινού
Στο επίγειο σου κήπο
Ένα Ρόδο του ουρανού
Τέτοια νύχτα θα σου γράψω
Το τραγούδι της ζωής μού
Θα σωπαίνει στα ηχεία
Η φωνή της λογικής μου
Και όταν λίγο με αγγίζεις
Δεν θα αναμετρηθω
Με κανόνες που μου λένε
Είναι λάθος και σωστό
Κι Αν με κόψεις σαν λεπίδα
Που σε θελω έχε χάρη
Από τότε που σε είδα
Το μυαλό μου εχεις πάρει
Έχεις πάρει το μυαλό μου
Και είναι πιόνι της καρδιάς
Στο απόγειο του κόσμου
Πάω όταν με φίλες
Με κοιτάς και γω πεθαίνω
Σπάει η φλέβα στο λεμο
Στο αγγιγμα σου κοιτα τρέμω
Τι το θέλω το μυαλό
. . . . . . . . .
Τέτοια νύχτα μην ρωτήσεις
Η αγάπη αν γλυτωνει
Στο ακυβερνητο μας πλοίο
Άφησε την στο τιμόνι
Ξέρει μέχρι που θα πάει
Έχει πείρα στις καρδιές
Και υπολογίζει πάντα
Πως δεν ζούμε δύο φορές
Τέτοια νύχτα όλοι δρόμοι
Οδηγούν στα όνειρά σου
Και αν τρομάξεις μην σου φύγω
Θα τους κάψω εδώ μπροστά σου
Όταν Έτσι με κοιτάζεις
Δεν θα αναμετρηθω
Με κανόνες που μου λένε
Τι είναι λάθος και σωστό
Και αν με κόψεις σαν λεπίδα
Που σε θελω έχε χαρεί
Από τότε που σε είδα
Το μυαλό μου έχεις πάρει
Έχεις πάρει το μυαλό μου
Κι είναι πιόνι της καρδιάς
Στο απόγειο του κόσμου
Πάω όταν με φιλας
Με κοιτας και γω πεθαίνω
Σπάει η φλέβα στο λεμο
Στα άγγιγμα σου κοιτα τρέμω
Τι το θέλω το μυαλό
Κι αν με κόψεις σαν λεπίδα
Που σ θέλω έχε χαρεί
Από τότε που σε είδα
Το μυαλό μου έχεις πάρει
Έχεις πάρει το μυαλό.Μου
Κι είναι πιόνι της καρδιάς
Στο απόγειο του κόσμου
Πάω όταν με φιλας
Με κοιτάς και γω πεθαίνω
Σπάει η φλέβα στο λεμο
Στα άγγιγμα σου κοιτα τρέμω
Τι το θέλω το μυαλο
Τι το θέλω το μυαλο
Τι το θέλω το μυαλο
. . . . . . . . . . . .