Je maakt de dagen zo licht om te dragen En de nachten zo lang want ik kan niet meer slapen Ik zou nog zoveel willen zeggen Maar heb alles al zo vaak gezegd En zij heeft al mijn lieve woorden Nu al zo vaak naast zich neergelegd En zij ligt nu te slapen In de stille ochtendzon En dan denk ik aan de woorden die ik haar niet zeggen kon. Blijf, tot de zon je komt halen, bij mij. Want, wat het leven zo mooi maakt gaat meestal veel te snel voorbij. Wees niet bang dat het fout zal gaan Want alleen is er ook niet veel aan Dus blijf bij mij Ze doet haar ogen open Stapt haar bed uit Trekt haar kleren aan Ze doet haar haar goed Poetst haar tanden Maakt zich klaar om bij me weg te gaan Nee ze hoeft echt niks te eten, want ze moet nu meteen weg Maar wanneer ze bij de deur staat, houd ik haar tegen, en ik zeg: Blijf, tot de zon je komt halen, bij mij. Want, wat het leven zo mooi maakt gaat meestal veel te snel. En waar het schip ook standen schat, we zien het wel Want ik wil alleen maar dat je bij me blijft. Tot de zon je komt halen, bij mij Want, wat het leven zo mooi maakt gaat meestal veel te snel voorbij Wees niet bang dat het fout zal gaan Want alleen is er ook niet veel aan Dus blijf, blijf, blijf bij mij, tot de zon je komt halen. Je maakt de dagen zo licht om te dragen.