Nu ben je weg dus de dag begint ook al had hij een zacht begin Iets met lakens en een lijf of twee Ik laat je gaan wat me niet zint Ik zeg wel dag maar een klein kind schreeuwd vanbinnen mag ik met je mee Maar jij moet je grote mensen dingen doen Al tintelt het op me lippen tot de allerlaatste zoen Van de mond waarmee je alweer goede morgen mee hebt gezegd Tegen mensen die niets weten van het voorrecht om bij jou te mogen zijn Nu ben je weg het is oke ik neem je in gedachten mee Tenminste zoiets heb ik dan bedacht Maar wat je denkt en hoe het voelt daar tussenin zit onbedoeld vaak een verschil Dag en nacht De dagen zijn te lang en de nachten zijn te kort Waarom krijg ik je pas terug als het alweer avond word Terwijl jij dan je dure dagen slijt Tussen koffieautomaten overlegjes En ik weet dat ze belangrijk zijn de dingen die je doet De wereld en je werk omdat ik ook zonodig moet Maar in jouw armen aan het einde van de dag Snap ik niet dat ik al die uren dat ik jouw gemist heb lag Straks ben je weer waar je begon Waar nu nog haast is en beton Daar is straks alleen nog rust en dons Kom maar hier waar je niets moet Kom maar hier alles is goed Kom maar hier De wereld is van ons