Ik was vergeten Het lawaai Van honderd stoelen Net verlaten Dat ze kraken In de stilte Of wat dat had moeten zijn Ik was vergeten Mijn nieuwe pak Drie keer gedragen Doffe donker Dat me eigenlijk Zonder tranen Misschien best wel goed zou staan Ik was vergeten Witte gympies Niet zo slim Op natte aarde Ik troost me wel Met de gedachte Nog niet geroutineerd te zijn Ik was vergeten Goed te eten Weinig koffie Blik op grond Een dag als dit Heeft nooit een reden Een verstandig mens te zijn Ik was vergeten, glad vergeten Maar vandaag, hoe mooi het brein Ik was vergeten, dat vergeten Wat het beste weg kan zijn Wel het verdiet) Nooit de persoon) Nooit de persoon) Maar soms de pijn) 2x Ik was vergeten, glad vergeten Hoe mooi het is iets kwijt te zijn Nooit de persoon maar kleine dingen Te verbannen uit mijn brein En dat het soms een enkele keer Hoe mooi het is iets kwijt te zijn