Gece karanlığımın tonu korkutucu
Bulut dolu bir gökyüzü
Griyi anımsatır hayalleri bana tek yol bu
Peder öğretti geçsin diye kulağı boynuz
Yaşaması bile pahalı hevesi
Alamam nefes ben de olmuşum kölesi
Kral boy yatak ama eskidi nevresim
Stüdyodayım eve dönmedim
(Hayır dönmedim)
Gecenin karanlığında eşsizliği
Çığlık gibidir hissettiğinde sessizliği
Unutmak zor yüzleri üstüne kapı çektiğin
Hayat acımasız, biçemedim hiçbir ektiğimi
Piç ettim bir gençliği
İç çektiğim yok
İnan flu geçmişim, hiç netliği yok
Yalnızlık öğretir pekliği
Dostum oldu acılarım
Tek değilim
İçe kustum boğazda düğümlü cümleleri
Kana bulayıp da yazdım bu sayfalara bebeğim
Hepsi unutama diye
Öldüğüm günde beni
Nasıl dirileyim yaşamadan yakın küllerimi
Atın boğazından İstanbul'un kayıp düşerim
Hiç ayık görmedim kendimi bayık gözlerim
Sıkıldım her gün aynı bok
Yaşamadan ölmek mi yaşam
Uyanmak istemem artık kabustan
Gerçekliğe dönmeyi
Çöker üstüme korku basar
Ve de ellerim pislik Bir parça açar
Benim yollarım sislidir zehri atar
Paranoya çok dişli rakip senin açlığınla doyar
Pencerende boya kimse görmesin yüzünü
Sizin gördüğünüz foya ve ben içimde ölürüm
Ey ey ruhum buz gibi çözülür Ey
Aynaya ben yıllar önce kapadım gözümü
Güneş doğmadan ay ışığı kara bulutlar
Düşüp üstüme çöktü gökyüzünde
Kanımı emmek için vampirlerin hepsi grupta
Canımı alsalar bile ölümsüzüm ecel
Okunur ama yine de bitmiyor benim gecem
Her şeyim bir muamma bu da benim bilmecem
Dicem ama bunu bize kim belirlicek
Diyecek deli bana
Anlattıkların delice çünkü
Aynaya kapat gözünü
Soğuk ruhun buz gibi çözülür
Kimseler değiştiremez özümü
Kimseler değiştiremez sözümü
Aynaya kapat gözünü
Soğuk ruhun buz gibi çözülür
Kimseler değiştiremez özümü
Kimseler değiştiremez sözümü
♪
Gece, karetta (karetta)