Yalnızlıkla dans ederim gece ay ışığında Bütün gölgeler karanlık şehir sonbahar ayında Biter olgular yarında umudum saklı dünde Düser yapraklar dalından rüzgarlar güldüğünde Bembeyaz günlüğümde simsiyah bu sözlerim Unuttuğum onca hatıramda saklıdır benliğim ah Sildim tüm bildiğim anlamsız sözcükleri Çünkü kifayesiz kalır anlatamaz gördüklerimi Yok yaşamın bir önemi, yol aşamıyor ölümü Ulaşamıyor sona hiç Uyanamadın rüyadan Sen duyamazsin çığlıkları gelen soğuk dünyadan Her an soluk duygular melankolik hislerim Boşa bütün sorgular neden modun depresif Diye sorup durdular dedim aç gözlerini Yaşadığın dünyaya dönüp bi bak istedim Bütün her yer kan kokuyor orta doğu yanar Savaşın ortasında koşturur çocuklar yalın ayak Metropolde ego savaşında onlarca asalak İnsanlığı katlettiler gökdelenlerden asarak Üstüne basarak söyle İnsanlığı katlettiler gezi ve somada İnsanlığı kaybettirdiler hiroşimada Yak bütün dünyayı Kan gölüne çevir Başbağlardan tut madımaktaki nehir niye akar? Bu ateş onu değil bizi yakar Topraktan bedenim, topraksa her yer anavatan