O mundo comeza a dar medo pero na Galiza non hai cámara de gas. Só esta tristeza azul como os sugus de ananás. Antes faciamos cancións e agora facemos espaguetis con atún. Se hai que ir embora molaría que non fósemos ningún. Noites de agosto, a lúa brilla ingrata no ceo. Noites de agosto, parece que non fósemos tan feos. Noites de agosto, e bailar algunha vez un tema lento. Noites de agosto, e podernos agarrar por un momento. A nosa natureza é precaria como esas orquestras que tocan en camións. Baila esta cumbia aínda que logo che estoupe o corazón. Noites de agosto, a lúa brilla ingrata no ceo. Noites de agosto, parece que non fósemos tan feos. Noites de agosto, e a ver o que facemos en setembro. Noites de agosto, non haberá inverno.