Corría un mes sen días Nen noites Sachabas co teu corazón. A bágoa que brotou Era negra Da terra que entrou co perdón. Eras ti tan clara e serea Auga do mundo eras ti. Ti cravando eterna na area Sementes do voso porvir. Morreu a fera Ficou a nena. A dureza toda quedou na area. Vas cara arriba Ti es a luz do luar. A túa espiña foise Voltouse rosa de verán. A nena volveuse sol, Sol que secou as bágoas, As bágoas que penduran Do rostro daquela fera Agora dorme contigo E olla como te achegas. Olla polos seus ollos A ver que aprendes dela. Vas cara arriba Ti es a luz do luar. A túa espiña foise Voltouse rosa de verán.