De glazen koepel van de lucht is blauw Zodat de blauwe zon verschiet Het droge harde licht is blauw En ook de parels van de dauw Hoelang zal ik hier moeten blijven Ik kan niet weten wat ik wil En onder mij verstijven De glazen golven stil Er luiden klokken in de blauwe lucht Van blauwe sparren in het glazen ijs Kristallen groeien langzaam verder dicht Een mathematisch vergezicht En om het glazen hek te sluiten Komt Fahrenheit al uit zijn pot Op sleutels van opaalglas fluiten Van 'Nader tot U, mijn God' ♪ Geel is de kleur die ik nooit vergeet Hier in de steppe van gegoten glas Blauw is de vrucht die ik moeizaam eet De scherven smaken scherp en wreed De droge stilte wordt steeds erger Zodat ik vluchten moet Want daar achter de glazen bergen Ligt het land van vlees en bloed