Ik ben geboren in het jaar 40
Kben dus nu gepensioneerd
Ik moet geen klop meer wwerken
Kben voorgoed uitgerangeerd
Ik mag heimelijk nog wat zingen
Als chanteur flamant comique
Met een baard een een gitaar
Een soort middeleeuws reliek
Ik hoor ze zeggen een curiosum
Geef hem maandelijks zijn rantsoen
Die vooroorlogse zanger, geef hem rap maar zijn pensioen
Laat hem nu maar gratis reizen met de belbs, tram en trein
Hij wil het zelf nog niet geloven maar hij is aan het eind van zijn Latijn
Zet hem straks maar in een rolstoel
Rijd hem rond zoveel als tkan
Laat hem kwijlen met de kampioenen doe hem een pamper aan
Knoop het zachtjes in zijn oren
Desnoods met een ferm sermoen
Gij met al uw boereliedjes
Zwijgt ge hebt hier een schoon pensioen
Tis nu algemeen geweten, hij wordt langzaamaan dement
En dat rijmt al heel zijn leven dat rijmt perfect op impotent
Kale knikker en valse tanden, straffe bril en reumatiek
De symptomen van ontbinding en dan nog zwaar alchoholiek
Hij zal het wel niet lang meer trekken, tis ook echt niet meer te doen
Al die zwijmelende rijmen, geef hem rap maar zijn pensioen
Tis ne wereldvreemde tjeute, een oubollige fantast
En hij zit met al zijn vezels nog aan god en duivels vast
En hij hekelt en hij pekelt
Is schoolmeester dan niet vet
En hij jankt omdat hij af en toe op zijn eigen blaren zit
Tis ne storende criticaster, een krankzieke pompoen
Een mislukte onderpastoor,
Geef hem rap maar zijn pensioen
Kijk die zanger van tjaar 40, eindelijk gepensioneerd
In al zijn vertellementen is geen mens nog geïnteresseerd
Zet hem tussen de vitrine ook al schreeuwt hij moord en brand
Maar dat ware voor het streektoerisme ongelooflijk interessant
Daarom zing ik van colere,
Geef ik meer dan ooit katoen
Zing ik met methusalem
Zwijg mij van dat pensioen!