'K Zat op een bankje, rustig te staren
Ik keek in de leegte, mijn hoofd vol bezwaren
Ze zei tegen mij, waarom zo droevig
Ik zei, ik ben niet triest, maar eerder ontmoedigd
Door al wat ik weet, en al wat ik ken
En nu niet meer durf, nu ik ouder ben
Ze zei, papa, er is toch altijd nog morgen
En ze keek naar m'n kop vol zorgen
Want da's het leven meneer
D' helaasheid doet soms zeer
Dus ik zoek de troost op, ik zing een lied
Da's wat ik doe, de rest kan ik niet
Ach, da's het leven meneer
D' helaasheid doet soms zeer
Ik pak m'n snaren en schrijf mij een lied
M'n zorgen verdwijnen als sneeuw voor muziek
'K Ben al wat ouder, leef al wat langer
Ben helaas ook wat grauwer, dan vroeger en banger
Voor al wat nog komt, bang voor het noodlot en bang voor je onschuld
De deur moet op slot
Want de wereld doet raar, de mensen doen stom
En niks is nog echt, ze zegt, Papa waarom
Ben je dan al, zo ver geraakt,
'T leven is toch wat je 'r zelf van maakt
Ja, da's het leven m'n kind
D' helaasheid maakt ons blind
Dus ik zoek de troost op, ik zing een lied
Da's wat ik doe, de rest kan ik niet
Ach, da's het leven meneer
D' helaasheid doet soms zeer
Ik pak m'n snaren en schrijf mij een lied
M'n zorgen verdwijnen als sneeuw voor muziek
Ja, da's het leven m'n kind
D' helaasheid maakt ons blind
Dus ik zoek de troost op, ik zing een lied
Da's wat ik doe, de rest kan ik niet
Ach, da's het leven meneer
D' helaasheid doet soms zeer
Ik pak m'n snaren en schrijf mij een lied
M'n zorgen verdwijnen alleen door muziek
'K Zat op een bankje rustig te staren
En m'n dochter zei, papa, jij staat goed met grijze haren