Hebben we pijn nodig, om gezondheid te koesteren
Moet ik eerst verliezen om te weten wat ik had
Moet ik tijd maken om te kunne verknoeien
Hoeveel moet ik dan nog krijgen om dankbaar te zijn
Voor het reizen en dolle, door heen glorie en smart
Hier aan de voet van de toren, weet ik da we thuis zijn
Voor mijn stegen en straten, zelfs voor mijn Vlaanderenland
Ik zen dankbaar onze lieve vrouw waakt zonder onderscheid
Voor mijn tableau vivant
Het kader waar in da 'k manoeuvreer maakt alles de moeite waard
Voor mijn lokaal patois we begrijpen mekaar
Dankbaar voor mijn plek in deze Sacré Monde
Laat ons bidden, laat ons zingen
Laat ons bezinnen, laat mij binnen
Voor het schoon verdiep, of toch voor die schone gevel
Voor de keuze, de stem, de mogelijkheden
Dankbaar voor het slechte gevoel dat die mannen mij geven
Soort zoekt soort, ik zen des te blijer met de mijne
Voor die nuance, en de balance, het delen van brood
Voor de verbeelding, want zonder verbeelding geen hoop
Voor zij die zien zoeken, die koesteren zich laten raken
Dankbaar voor die mensen die het vuur in mij ontwaken
Laat ons bidden, laat ons zingen
Laat ons bezinnen, laat mij binnen
Voor het geluk, gelegenheid, juiste sterrenstand
Voor mijn witte privileges, ik gun ze alleman
Voor mijn acolieten, men broers en bloed rondom mij
Dankbaar da mijnen dikkop, nooit een te groot aandeel opeist
Voor wa 'k ni 'em, en vooral voor wa 'k ni 'em gedaan
Dikwijls ne stap verwijderd van fataliteiten te begaan
Voor het vele vallen, en de les die ik er toch nooit uit haal
Ai, k'zen zo dankbaar da'k hier nog mag staan
Laat ons bidden, laat ons zingen
Laat ons bezinnen, laat mij binnen
Voor die gouwe tijden, van ons bescheiden scene
Voor die krakende podia, tentzeilen die gaan vliegen
Voor den hiphop waarvan ze zegge dat 'em dood is
Dankbaar voor die drang in mij om te blijven doen wa'k doeng 't is
Voor mijne nummer één, kan ni zonder den twee
Voor mijn ne slechte linkse, den andere krijgt 'em er wel in
Voor de tricolore, les enfants d'une autre patrie
Voor de nummer tien en de rest van die gouden generatie
Laat ons bidden, laat ons zingen
Laat ons bezinnen, laat mij binnen
Voor moeder de vrouw, voor het leven da' ze creëerde
Voor mijn twee klein mannen om het verder te zetten
Voor ons voorouders, ik oer in strijdkreten
Da we die pijnlijke weg naar het vrede nooit ni vergeten
Voor de passé, voor het heden, kus ik mijn hand
Hier on de voet van den toren, besef ik da 'k dankbaar moet zijn
Voor den avond, nacht, de nieuwe dag
Voor al wat nog kome mag, bij voorbaat dank
Laat ons bidden, laat ons zingen
Laat ons bezinnen, laat mij binnen
Laat mij binnen
Laat mij binnen
Laat mij binnen
Laat mij binnen