Laat maar zitten laat maar zijn Je vraag is veel te groot Of is mijn hoofd te klein Dacht jij nu echt, dat ik zoiets zou weten Ik weet niet eens meer wat Ik gisteren heb gegeten Laat maar waaien laat maar gaan Dit gaat mij veel te snel Ik blijf hier wel even staan Dacht jij nu echt Dat ik dat nog zou proberen Ach nee, vergeet het maar Mij kan je niets meer leren Rare dagen, vreemde dagen Rare dagen, vreemde dagen En veel te grote vragen Ik voel de maanden nauwelijks glijden Glad als ze zijn, en niks om voor te strijden Maar denk niet, dat jij mij nog kan raken Ach nee, vergeet het maar Ik heb hier niks meer mee te maken Harde tijden, vreemde tijden Harde tijde, rare tijden En niks om voor te strijden Jij vraagt waarheen ik ga Hoe lang ik nog kan blijven Of daar ook mensen zijn Of ik zal kunnen schrijven Maar mijn kind Hoe moet ik dat nu gaan weten? Ik weet niet eens meer... Rare tijden, harde tijden Harde tijden, vreemde tijden En niks om voor te strijden