Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden Een dag later was het al voorbij Maar als het nog een keer goed kon sneeuwen Kwam alles snel weer goed met mij En misschien blijft het dan eens liggen Wie weet zelfs langer dan een dag Dan kan ik weer met mezelf gaan spelen Omdat niemand anders buiten mag Het is de wind zelf niet die ruist het zijn de bladeren Niet de tijd zelf gaar steeds sneller maar de jaren En zelfs kleur is maar een spel Dat de zon speelt met je ogen Maar het wit zou toch nog altijd een beetje feller mogen Droom ik nu of zie ik echt iets vallen Vanachter dit onbreekbaar glas Een dag is net genoeg voor een sneeuwman Als ik hier ooit nog buiten mag Maar wil er dan nog iemand met mij spelen Als ik hier ooit nog buiten mag Mag er dan nog iemand met mij spelen? Als ik hier ooit nog buiten mag Het is de wind zelf niet die ruist het zijn de bladeren Niet de tijd zelf gaat steeds sneller maar de jaren En zelfs kleur is maar een spel Dat de zon speelt met je ogen Maar het wit zou toch nog altijd een beetje feller mogen