Yfir í Fjörðum allt er hljótt, Eyddur hver bær hver þekja fallin. Kroppar þar gras í grænni tótt Gimbill um ljósa sumarnótt. Ókleifum fjöllum yfirskyggð Ein er þar huldufólksbyggð. Bátur í vör með brostna rá Bíður þar sinna endaloka. Lagði hann forðum landi frá Leiðina til þín, fjörðinn blá. Aldrei mun honum ástin mín áleiðis róið til þín. Fetar þar létt um fífusund Folaldið, sem í vor var alið. Aldrei ber það um óttustund ástina mína á vinafund. Grær yfir leiði, grær um stein, Gröfin er týnd og kirkjan brotin. Grasrótin mjúka, græn og hrein Grær yfir huldufólksins bein. Grær yfir allt sem eitt sinn var, ástin mín hvílir nú þar.