Czasem myślę o Tobie, ale nie tak jak myślisz.
Czasem znajduję w sobie sympatię do Ciebie nawet po tym wszystkim.
Pokój wypełnia ciężar wiedzy, który wisi na barkach i uciska skronie.
Czasem tęsknię, bym chciała pogadać, ale na głos nigdy tego nie powiem.
Czasem biorę telefon z myślą, żeby zapytać jak żyjesz. Usłyszeć głos Twój chociaż przez chwilę, zapytać czy może wpadniesz, choć wiem, że nie przyjdziesz.
Zamiast Ciebie przyszedł czas, że nadzieja w sercu jest jak okruchy szkła.
Nie wiem, czy bardziej chcę by wszystko było jak dawniej, czy żeby trafił Cię szlag.
Już nie jesteś dobry, jeszcze nie jesteś zły.
Hybryda przekonań, uczuć, myśli,
Ty jesteś prawie dobry i jesteś prawie zły.
Ponoć jak nad nimi zapanujesz, wszystkie problemy same znikają.
Kasuję Twój numer i dodaję na przemian, sprawdzam profile, na których nic się nie zmienia.
Jakby się zatrzymał czas, teraz należysz do świata, a twój świat to już nie ja.
I nasze sprawy, wszystko sobie pokomplikowaliśmy, później widziałam jak zaglądasz przez szybę, ale nie dlatego, że się stęskniłeś.
Chciałeś po prostu przez ulotną chwilę zobaczyć mój ból, ale wtedy, ja nic nie czułam już.
Już nie jesteś dobry, jeszcze nie jesteś zły.
Hybryda przekonań, uczuć, myśli,
Ty jesteś prawie dobry i jesteś prawie zły.
Pazerność odchudziła pewność siebie, ciągle chciałeś więcej mieć.
Szybciej biec, przestałeś cieszyć się z małych rzeczy,
Twoja złość płonęła ogniem kiedy zdarzyło Ci się skaleczyć.
Do rangi kataklizmu musiałeś to podnieść, tak było wygodniej.
Niebo zaczęło pluć deszczem, ujawnił się diabeł i pieprz za skórą,
Za nadgarstek mnie chwytasz oburącz, coś krzyczysz w szale, nie rozumiem tych słów.
Przestały do mnie docierać wszystkie ale, kilka lat wstecz już dosyć mamy
Siebie nawzajem mam nadzieję, że wszystko spakowałeś.
Ty odchodzisz a ja zostaje tu.
Już nie jesteś dobry, jeszcze nie jesteś zły.
Hybryda przekonań, uczuć, myśli,
Ty jesteś prawie dobry, i jesteś prawie zły.