باید از تو گذر کرد
خداحافظ دریای من
خداحافظ ترانه های کولی
مست توو کوچه های غم
شهر شلوغ پر دود
آدم های خسته از عبور کور
خسته ترینتونم
میرم به دور دور
باید از تو گذر کردتو ای ،
خاک غریبه هاسلطه امن خلیفه های بی وطن
هم سلولی عشق میله ها
باید از تو گذر کرد
هوای محدود توو ریه
باید چمدون های دل رو بست
پر کشید به سرزمین ندیده ها
میرم بدون حافظه ام
تو هر مسیری که بهم راه بدن
شعر هام رو جا میزارم پشت سرم
شاید یه روز به دیدم بها بدن
میرم بدون خاطره
میرم بدون قدرت مشاهده
چشم هام رو جا میزارم پشت سرم
شاید یکی جای من بینا بشه
میرم که وجودم از تو گذر کرد
وجود شما رو گرفتن و
شما ساکنین دیار نفرت رو
باید از توی خوابتون گذر کرد
من سنگ به سنگ دانش رو
با نالش رفتم و خالی شدم
همون کفتر چاهی شدم و
خبر آوردم از دیواری بلند
منحرف قصه بی تابی شدم
رقاص بزم رسوایی شدم
شدم اون چیزی که تو نمیفهمی و
توو اتاقم جذب گل های قالی شدم
من توو هوای خودم مجرمم
با هر قانونی بد تا میکنم
امید من رو کشتن
اون هایی که باید با من هم صدا میشدن
چی میگید دوباره خسته شدی
عهد من و تو رو توو آینه ها بستن
یادت نرفته که من هم یکی از اون درد ها که
میشینی روش خوشه خوشه ستاره میچینی
بوش میکنی گل میشی
گوش میکننت نوش میزنن به نور
پاشو پسر درد بکش یه کم
این ها منتظرن گلت رو تبدیل به خار بکنن
عملت رو خمار انتظار بکنن
پشت این درد ندیده های بی دندون
این محکوم های ابدی با چهره های خندون
یه گرگ دندون تیز کرده به روح
روحت رو نَجو ان بگن عاشقی کوچه ها
پشت هر درد جوهر پشت گریه صداست
پشت این غصه قصه ، پشت قصه فراغ
ناله هات رو کرانه ها با لاله ها
نشون میده عشق تنها سلاحه
عضوی از این مهره های بازی نباش
توو چشم این مهره ها نماد بی تابی نباش
خودت بازیگردون صفحه قمار شو
که اگه غبار شدی به وزیدن راضی نباشی
تو که رو قله میجوشیدی همیشه
الآن توی این دشت انتظار چیکار میکنی
برو بالا تر از این محکمه به ایست
که یه روز دو تا از نفرت و دو تا از خواب میخوری
یادته بیدار میشدی شعله خار میشدی
همون کودک بی انتظار میشدی ها؟