خاطرات عمر رفته در نظرگاهم نشستهدر سپهر لاجوردی آتش آهم نشستهای خدای بینصیبان، طاقتم ده، طاقتم دهقبلهگاه ما غریبان، طاقتم ده، طاقتم ده
ساغرم شکست ای ساقی، رفتهام زدست ای ساقی
ساغرم شکست ای ساقی، رفتهام زدست ای ساقی
در میان توفان
برموج غم نشسته منم، در زورق شکسته منم، ای ناخدای عالمتا نام من رقم زدهشـد، یکباره مهر غم زدهشد، بر سرنوشت آدم
ساغرم شکست ای ساقی، رفتهام زدست ای ساقی
تو تشنه کامم کشتی، در سراب ناکامیها، ای بلای نافرجامیهانبرده لب برجامی، میکشم به دوش از حسرت، بار مستی و بدنامیهابرموج غم نشسته منم، در زورق شکسته منم، ای ناخدای عالمتا نام من رقم زدهشـد، یکباره مهر غم زدهشد، بر سرنوشت آدم
ساغرم شکست ای ساقی، رفتهام زدست ای ساقی
حکایت از چه کنم؟ شکایت از که کنم؟ که خود به دست خود آتش بر دل خون شده نگران زدهام
حکایت از چه کنم؟ شکایت از که کنم؟ که خود به دست خود آتش بر دل خون شده نگران زدهام
برموج غم نشسته منم، در زورق شکسته منم، ای ناخدای عالمتا نام من رقم زدهشـد، یکباره مهر غم زدهشد، بر سرنوشت آدمتو تشنه کامم کشتی، در سراب ناکامیها، ای بلای نافرجامیهانبرده لب برجامی، میکشم به دوش از حسرت، بار مستی و بدنامیهابرموج غم نشسته منم، در زورق شکسته منم، ای ناخدای عالمتا نام من رقم زدهشـد، یکباره مهر غم زدهشد، بر سرنوشت آدم
ساغرم شکست ای ساقی، رفتهام زدست ای ساقی
ساغرم شکست ای ساقی، رفتهام زدست ای ساقی