Kokardı gitsem yanına, t Uhaftı Behçet Evsizdi üstüne Giyerdi biz ne versek Mahalle tedirgin, çoc Uklar ondan korkar Hepimizden samimi gülerdi Behçet Ne versen yerdi, a Kşam hep içerdi Git yanına selam ver, ko Nuk severdi Eskiden çok zenginmiş, z Amanla değişmiş Her şehirde âşık olmuş, gezmeyi Severmiş Bir kadını anlatır hep dolardı gözleri Adı her gün değişse De aynıydı saç rengi İzmir'in yerlisiymiş o, aşkı N ta kendisiymiş Kızarsa terk edermiş, gi Derse gelmezmiş Tuhaftı Behçet, de Dim ya kokardı Onunla konuşmamı bilen herkes kızardı Önce barınak Yaptılar ve sonra yıktılar Kış günü o sokakta, ben da Ha çocuktum Benden geçti Ben sevemem ben yeniden Benden geçti Ben Gülemem ben yeniden Ben o sabah öğrendim, do Narak ölmüş Mahalleli çok ağlamış, koşarak gömmüş Köpeği vardı " Garip", zehiri verdiler Çocukları rahat oynasın istemiş beyler Çok Değil, bir yıl sonra taşındık zaten Ben şarap içemedim hiç, kokusu Behçet Dedim " Neden böylesin Toparla kendini." Dedi " Ben artık bittim, tükendim evlat." Dedim " Yaşanmaz ki böyle, seversin elbet. Saçmalama sen de bir gün gülersin Behçet." Ba Ktı gözlerime tebessüm ile bi' darılıp " Yok be evlat." Dedi ki; " Benden geçti Ben sevemem ben yeniden Benden geçti Ben gülemem ben Yeniden" O Pazar Behçet'i son gördüğüm gündü O sabah öğrendim, donarak ölmüş Ve ben hiç şarap içemedim Ne Zaman denesem şarap hep Behçet kokar bana