عمر داره میره مثل عقربه ی ساعت/ تو نگاه می کنی که هر دفعه چه راحت یه موی سیاه می میره
سرعت گذر عمر نگاه کن آره رد شد/ چون داغتن، پس بذار که ساده تر
با یه حرف راه مرگ آسون شه باب طبع من نیست/ اما لا عَلاجه مرگ لا مَصَب با خاک قبر
لحظه های شاد و بد ،کار و زجر ،نشاط و غم/ باد و برف و داد و خشم و آه و زخم و زهر قبر
سخته درکش حتی زجر ،حتی غم/ حتی درد و برگ زرد پاییز، قشنگه نه؟ هر خط به خط
خاطرات مرد قبلاً اون که کنار نرده لم/ داده، داره با یه ساز کهنه یه حال خاص
میکنه و تیک ساعت میگه که وقت نیست/ اما هنوزم میره روی نُت بعدی
حس دِین که بین اون با دنیا مونده غیر خون/ مهمه واسش حیفه اون بره
دردش این نیست جون بده
میخواد یه جور بره که روی دل صاف باشه / نه از گناها بو بده
زندگی یه خطه بین دو تا نقطه قطعه، هی / افسوس با سر به سر با سهم دل
از دنیا شروع میشه نقطه یک / و نهایتاً همه ما ها میشیم نطفه ی گل
منم که آروم منتظر بارون میشینم / بارون میشینه روی تن آروم میگیرم
عمر داره میره مثل عقربه ی ساعت / تو نگاه می کنی که هر دفعه چه راحت ،یه موی سیاه می میره
واسه سرعت گذر عمره ،نگاه کن خیلی کمه / فرصت تو برا شُکر ،سرعت گذر عمر
نفس منم می گیره دنیا سورنا می میره / درک ،مگه چی دیده
میشینه میبینه همه فکر قتل اونو دارن / دارن الان زمان با یه ساعت داره جلو میره، آهنگ
بدم که بگی چی ؟ / گوش کنی بپیچی
یه بیت دیگه بلیسی / ببینی میشه برینی
به لحظات عمرت / امروزو بچسبی، پس فردا به تُخمت
اما عمره که میره جلو، کُله / بدنتو میکنن تو یه حفره به اسم قبر، نه
تموم نشده خط مرد
از اون روز که ختنت میکردن/ تا که قد از عمر بشه خم
مأموری، معذوری، مجبور بدون نوری / که تو تاریکی بتونی جلو بری، غولی
نداری، پشیمونی رو از غبار نگات / خوندم غولی نبود، نصیبت شد گرد و خاک چراغ
در حالی که واسه ی تو وسیله یه ساکه / بدون ترس بده به مسیرت ادامه
بذار که دنیا بشه اسیر نگاهت / نه اینکه واسه خوشیت وثیقه بذاره
تو اربابی اون میشه نوکر هنرتو / میدونم آره خیلی محکمه بلندش کن
تا عزرائیل پیدا کنه نوبت کشتنتو / درود به خدا با سرعت گذر عمر
عمر داره میره مثل عقربه ی ساعت / تو نگاه می کنی که هر دفعه چه راحت ،یه موی سیاه می میره
واسه سرعت گذر عمره ،نگاه کن خیلی کمه / فرصت تو برا شُکر ،سرعت گذر عمر