Yine bu sokaklara gece çöktü Yine köpekler av peşinde Yine söndü mumlar, yandı ümitler Ah bi saatte kumlar döndü gözler Sırtlandı yürekler endişe içinde İstanbul-Ankara-Urfa dinlemez Kötülük her yerde kurtlar inlemez Memleketse mevzu söz kesilmez Medeniyet eksik bi kez geçilmez Ödül kalmaz güle gül düşmez Bile bile ölümüne gider insan Yine ölümüne yüreğini verir insan Yine eline kalemini alır yazar insan Ben dilime kilit hiç vuramam lan Duramam yine kalem ağlar Kağıda gözyaşı düşer beni sana bağlar Gerekçe yok yat yere tez bebekçe fikirler beynimde örümcek ağları Erenler, aydınlar nerde kaldılar hani bu göz kapakları yosun bağladı İsyana isyan kana kan dişe diş tamam barutlara ateş olmam lan Durma kalp sen de yaz bi' dilekçe dile gelemeyen her kelime kelepçe Bu ıssızlık neden bu karanlık? Karanlık aslında sokakta değil Beyninde mumlar Elinde şamdan tatlısı yoktur ki seven candan Bu kalp hapis bu kalp bakar camdan Bu kalp temiz bu kalp kirli fark var Parklar bir zamanlar cıvıl cıvıl Şimdi yanan salıncaklar kıvılcımın fitile teması Kurtar canını, gömülür insanlık göz yumulur Sıkılır yumruklar boşa vurulur Bakılır arkadan neresi mezarın olur Gün olur ilim, irfan ve de tebeşir Gün olur elde silah onun adı keleştir Kimi zaman ekmek, kimi zamansa mermiler beleştir