("Cennetlerine neden bu kadar öfkelisin?" diye soruyorlar)
(Kim öldükten sonra bir daha yaşamak ister ki?)
("Cennetlerine neden bu kadar öfkelisin?" diye soruyorlar)
(Kim öldükten sonra bir daha yaşamak ister ki?)
"İnsanlara niçin bu kadar öfkelisin?" diye soruyorlar
Kim kocaman yalanları böylesine inanarak söyler ki?
Yelken açarak çöldeki kumların üstünde gidiyorlar
Kim kırdığı kemiklerin çorbaları için yarışır ki?
"Cennetlerine neden bu kadar öfkelisin?" diye soruyorlar
Kim öldükten sonra bir daha yaşamak ister ki?
Acıklı cümlerlе poz verirken ağlıyorlar
Kim kısacık ömrünü bunlara verеrek gitmek ister ki?
Dilime dolanan karanlık bu sözler benim suçum değil
Bu çukurdan taşan lağım fareleri benim kulum değil
Yanlış yolların çıkışını bulmak benim işim değil
Yıkmaktan başka çare aramak çocukça ve rezil
Boş ilaç kutuları, ödenmemiş fatura, beş vakit okunan ezan
Herkesle birlikte bu beton ormanda boğulmak cezam
Gidebilmeyi düşlemek istiyorum, üstelik son defa
Bütün masumları alarak kaybolalım, etme kimseye veda
"İnsanlara niçin bu kadar öfkelisin?" diye soruyorlar
Kendi açtıkları yaraları benden iyileştirmemi isterken
Yıktıkları kuş yuvalarının zehrini her gün soluyorlar
Kurtarıyorlar dünyayı ama sadece filmlerde
"İnsanlara niçin bu kadar öfkelisin?" diye soruyorlar
Kim tüm bunları olağan görerek bunlara "Normaldir" der ki?
Hem artık başka bi' gezegene doğru yollara çıkıyorlar
Bir dahakine yanlarına alarak beni götürürler belki
"Cennetlerine neden bu kadar öfkelisin?" diye soruyorlar
Kim öldükten sonra bir daha yaşamak ister ki?
"Cennetlerine neden bu kadar öfkelisin?" diye soruyorlar
Kim öldükten sonra bir daha yaşamak ister ki?