Ik dacht aan een vrouw Zo verscheen ze bij mij Ik dacht aan de kou Die ze wegnam bij mij Ik dacht aan de wind Die alles verspreidt Ze is nog een vrouw Maar niet meer van mij Ik dacht aan een man En we maakten iets mee Onder mythische zon En gewoon op café Ik dacht aan de tijd Die alles vergeelt Het was nooit genoeg En altijd te veel Oh kon ik maar Oh kon ik hem maar opnieuw ontmoeten Het loshangend haar en die prachtige sproeten Oh kon ik maar Ik dacht weer aan jou Hoe gij wegliep van mij Op een klaarlichte nacht Met wat regen erbij Ik dacht aan de smaak Die de slag achterliet Ik miste jou wel maar vertelde je niets Oh kon ik maar Oh kon ik jou maar opnieuw ontmoeten Mij en de rest van het land aan ons voeten Oh kon ik maar Ik dacht weer aan jou Zo verdween jij bij mij Ik dacht aan de kou die je teruggaf aan mij Ik dacht aan de kou die je teruggaf aan mij