Gel otur yanıma anlatacaklarım var sana Bilirsin kaçamaz ki insan yine kendisinden başkasına Bunca yıldır aradın bulduğunu sanarak yaşadın Yoruldun beklemekten bırak kalbin demlensin Hep sorun kendine bir ben miyim diye Bu da geçer dediklerin bak kanatıyor ellerini Anlamı yok sözlerin bir bıçak yarası gibi sesin Bilirsin gidemez ki insan kendi aynasını kırmadan Girdiğin kavgalar naftalin kokan şu sokaklar Sustun güzelleştin bırak toprak seni örtsün Belki de sözlerim geçerken uğradığın bir kalp gibi Bir oyun bu hayat düşle gerçek arasında Yeni sözler lazım hayata dair Koşuyoruz gidenlerin peşi sıra Yok yok söyleme bu sen değilsin anla Bulamazsın kendini bıraktığın yerlerde Bir nefes kadar uzun bir hayat kadar kısa Bırak aksın aldırma