Fyrir fáeinum sumrum ég sá Stúlkuna mína ganga mér frá Halda burt héðan, burt úr landi Hugur til mín, á undanhaldi ég einn sat eftir hér En nú leyfum við honum hlé Frá dimmu og depurð og dvínandi fegurð því nú loks um eyru þaut þula um nú snúi hún í skaut heimalands og þjóðar Og drengsins sem bjó þar Já, bjálfinn býr þar enn Hann beið um senn eftir því Hún sneri heim á ný Fyrir fáeinum vikum ég vann Vonina til baka, hmm já ég fann þegar hjartað jók við slögin, tók að hamast Mitt kalda hugarþel að lamast Og nú, saman sátum ein Spjölluðum og horfðum út í geim Upp í dimmu og dulúð, já Djöfull er guð kúl og nú Loks um hugann laust lofsýnum Nú yxi sama traust og áttum við forðum Við skiptumst á orðum Já bjálfinn sig brenndi enn ástfangnir menn Sér gleyma gjarnan enn Sér gleyma gjarnan enn Sér gleyma gjarnan enn