Niebo zasnute dechem rozpaczy
Niemym krzykiem, Chmurnika łzami
Smoki i Żmije, bitwa nad nami
Nie patrz w górę, na śmierci chmurę
Kolejny haust powietrza rozrywa płuca
To już ostatni dech - Chmurnik zionie ducha
Strzybóg więzy zrywa, północnym wiatrem dmucha
Latawce się lękają, nadchodzi zawierucha
Kto żyw schronienia szuka...
I nastał burzy czas, smagana wichrem twarz
Chmurnika ostatni dech - zapada w wieczny sen
Śmierć w oczy patrzy, Biesy krzyki wznoszą
Szarpią żyły jego, uwolnią mroczne ego
Zamieć zrywa się, deszczem zmywa syf
Welesa kruków zastęp, niesie Podziemia krzyk
I nocne zjawy klną, ich poplecznika zgon
Truchło w grad zmienione, narodzi nowy siew
Ojców pradawne... panowanie nad Matką Ziemią
Chmurnik w okowach mocy... mocy otrzymawszy?
Zwiedzony, pojmany, przez Latawców wyśmiany...
I nastał burzy czas, smagana wichrem twarz
Chmurnika ostatni dech - zapada w wieczny sen
Śmierć w oczy patrzy, Biesy krzyki wznoszą
Szarpią żyły jego, uwolnią mroczne ego
Zamieć zrywa się, deszczem zmywa syf
Welesa kruków zastęp, niesie Podziemia krzyk
I nocne zjawy klną, ich poplecznika zgon
Truchło w grad zmienione, narodzi nowy siew
Smoki i Żmije, bitwa nad nami
Nie patrz w górę, na śmierci chmurę
Strzybóg zrywa więzi, północnym wiatrem dmucha
Latawce się lękają, nadchodzi zawierucha