Niedokończonej Tryzny smętność, nie odpuszczona
Wygasłych gwiazd poblask odbity
W mrokach sen samotny śniony
Krokom Rozpaczy wtórując
Żalnik przemierzając
Korowodem z łez, utkanym
Wśród mgieł niemych krocząc
Odorem ohydy brocząc
Rozkładem powleczon, kruczo-czarnym
Cień bezbarwny za nim
Zgniłych Mar korowodem
Zagaszonych w majakach niczyich
W konaniu
Jeno mgłą się zdaję, oddechem minionym, ulotnym
Smętności cierniem dogłębnym, na wskroś rozpaczą przeszytym
Żalem drzew korony, przesiąknięte
Składają czeluściom, z tych prochów ziemi ofiarę
Gwiazdy nowej jutrzenka, gdy starej konanie
Jeno mgłą się zdaję, oddechem minionym, ulotnym
Smętności cierniem dogłębnym, na wskroś rozpaczą przeszytym
Cieni niemym, rozpaczy wołaniem, kołysaniem
Martwym dla Jawi bezmiarów
Pośród żywych krocząc
Krocząc
Mgłą się unoszę, krwi resztkami sen łapiąc
By zaznać ciężkości, Mary me swobodzę
Czasu ziarna zamarzły, nie widać kresu, horyzontu też
Wspomnienia w mgle zamknięte, resztkami żaru się tlą
Zimna skóra tchnienie wydała
Powietrze żalem przesiąknięte ściąga w dół
Ku podziemiom