Çığlıklar tattım, zayıf zihinlere ait Muhtaç kalıntıları gölgelere gizlenmiş Yeniden doğdu tüm bu nefret Gerçek savaşın eşiğinde Kin ile beslenip üstünlükle bilenmiş Tüm kavgalarım Bu karanlığın içinde Kurgu ve gerçek ayrıştığında Dalların ardından süzülen Ay ışığıyla Aydınlanmalı özlüğün Ve artık hissetmemeye başladığın Üzüntü, keder ve acı Dileği olacak ikiyüzlülerin Eğer sonsuz karanlık Hüküm sürecekse Ormanların içinde Bulacağız tohumunu Döndü şimdi köklerine Pek çoğunun cehennemi Gökyüzünü perdeleyen Gece ve tüm dehşeti Dinsiz, ölümsüz savaş Alevler parlar, hilaller üstünde Dökülen külleri, besler toprağı Gerçekleşti kıyametleri Ve karardı bayrakları Doğrudan cehennemlerine Giden yol açıldı Belirsiz bir kehanet Lanetledi bu savaşı Ölü ormanda