Gdziekolwiek człowiek dąży krąży jest
Hałas chaosu leczy losu gest
Samotność kropli najpewniejszą z ról
Szczęście i ból
Gdziekolwiek człowiek morzem ciałem fal
Zdrowiem i rzeką oceanu dal
Samotność kropli w trawie sennych pól
Szczęście i ból
Znałem je wszystkie, wszystkie trzy, znałem, było nie było trzy wielkie siostry, wielkie mgły,
Wiara,
Nadzieja
I Miłość
Wiarę poznałem bardzo wczas
Wczas gdy tak łatwo się śniło
Potrzebna wiara, że coś będzie
Podczas gdy nigdy nie było
Wiara jest stara, więc się stara
Nadrabia wdziękiem, śpiewa piosenkę
Witaj mi i najcięższa karo
Najciezszą karę zniesiesz pięknie
Gdy znosisz karę z wiarą
Potem poznałem Nadzieję,
Trudno nie poznać ją było
Czas gdy się tęskni jeszcze za wiarą
A widać nie czas na miłość
Nadzieję, Wiary młodsza siostra, płochem śmieje się
Mówi, mnie bierzcie,
Bo siostra Wiara bywa żadko
Ciągle ma coś do załatwienia na mieście
Miłość musiała tutaj być
Czuję to ilekroć płomień świecy westchnie była, była bo zostawiła, bolesny cud, cud jednej łzy, łzy która nie schnie
Dziś kiedy jestem stary wstępnie
Ale i wczoraj, ale i jutro
Zawsze gdy bywam wstępnie stary
Patrzę i oto, mieszkam z nadzieją
Czekam na miłość,
O sytuacja, nie do wiary
Gdziekolwiek człowiek dąży krąży jest
Hałas chaosu leczy losu gest
Samotność kropli najpewniejszą z ról
Szczęście i ból
Gdziekolwiek człowiek morzem ciałem fal
Zdrowiem i rzeką oceanu dal
Samotność kropli w trawie sennych pól
Szczęście i ból