Seni göremiyorum akşamlarda
Bana yaklaşmazlar
Seni görmemekse deli ediyo
Sensiz kalbime aşklar fazla
Seni göremiyorum akşamlarda
Bana yaklaşmazlar
Seni görmemekse deli ediyo
Sensiz kalbime aşklar fazla
Akşamlar beni deli ediyor birileri hergün beni deniyo
Melankolik bir şarkı yazdım bugün
Hayatımı kendime zehir ediyo
Tüm krizlerim yine geri geliyo, gözlerim her şeyi ele veriyo
Sevdiğim her şey uzakta kaldı, İstanbul bana geri geliyo
Bunun anlamı yoktu, bi yol biliyom
Gözlerim kalbime görme diyo
Ve yolların uzun be ölme diyo
Senin saçların ruhuma yön veriyo
Belki beni bi gün anlar
Üstüme geliyo bu binalar
Tabi herkes sevmeyi ölmek sanıyo
Sen hariç bana figuranlar
Seni hep seni en seni çok diye diye
Geliyorum bu geçmişin aynasına
İlk günkü gibi hatırlıyorum ve sahibim
Duygumun aynısına
Kafa tutuyorum bu gökyüzüne düşmanım
Geleceğin kaygısına
İstanbul sen hep böyle kal, alışma sakın bi başkasına
Seni göremiyorum akşamlarda
Bana yaklaşmazlar
Seni görmemekse deli ediyo
Sensiz kalbime aşklar fazla
Seni göremiyorum akşamlarda
Bana yaklaşmazlar
Seni görmemekse deli ediyo
Sensiz kalbime aşklar fazla
Faklı bir ses gelir her seferinde
Aşık eder beni her nefesinde
Şarkılarımı bir kenara bırakalım
Ölmüştüm sana bir keresinde
Tutunmam için bi şans ver tanrım
Gördüğüm her şeyi gerçek sandım
Düştüm kalktım, yalnız kaldım
Krizlerim bana etmedi yardım
Bu bi dert bu bi dert bu bi dert bu bi dert
Dertlerim gün gelir senle biter
Şehir boşalır ve masal biter
Krizlerim bi gün senle gider
Akşamlar
Akşamlar
Akşamlar
Seni göremiyorum akşamlarda (akşamlarda)
Seni göremiyorum (seni göremiyorum) çok karanlık (çok karanlık)
Seni göremiyorum