Sessizce sevdim içime attım bir çok şeyi
Yarım gülüşler ile gezdim çoğu zamanda ses etmedim
Bir yağmur damlasında yaşıyormuşcasına sıkıştım bu kente
Nefret ettim sokağından şerrinden
Kolaysa terket hadi onu yanından
Belki ölürüm diye almadığım soluklarım var
Seninle beraber büyümek isterdim
Beni bu cümlede kimse değil bir tek sen anlardın
Kaçmak istiyorum ama kimden ne diye
Sana içimi dökememek ne büyük hüzünmüş meğer
Ağız dolusu söyleyeceklerim bıçak gibi saplanıyor sırtıma
Ve beni üzen ise sırtımın alışmış olması bu duruma
Hafızam düşman ve yalnızlık kadar görgüsüz
Bu acıyı yaşayarak yazmaksa gerçeğin kendisi
Sustum geçmedi, yok olsam geçer mi?
Acımdan öpmeni geçtim sarılsan geçerdi
Ben sensiz her gece ağlayıp anılara hapsettim kendimi
Ah yandım sigaramdaki katranlara anlatmıştım seni
Çok sevdim bir daha sevemem duygularım yitirilmiş gibi
Terk ettim kendimi her köşe başında resmettim nefreti
Bu nasıl bir tezgah? Acı mı? Aşk mı? Nedir?
Yine gülüşünden başkalarına bir şeyler saçtı kesin
Bunu bilmek kötü bir tat bırakıyor gerçekten
Zaten düze çıkamaz seven
Beni mutlu etmek için ölmemi bekleme
Bazen her şeye rağmen yine de kalmakta gerek
Bittik. Kahve sigarayla, sen benimle güzeldin
Kestik. Film koptu yüzleş kendinle
Allah var yine de bittim deme sen
Psikolojim yerine sakallarımla oynamayı denesen?
Kirletme kalbini ki gelene mahcup olmayasın
Şu an ne durumda olduğumu bilsen galiba kıyamazdın
Bazı durumlar var bir türlü aşamıyorum
Boğazım düğümlenir sesim falan çıkmaz
Bazı geceler var bir türlü uyuyamıyorum
Şimdilik susuyorum ben elbet ödeşeceğiz