I wanna fly to the sky
I gonna fly way up so high
Even if I have to give up my life
I'm gonna make it, I'm gonna make it
ฉันมองจันทร์จากยานที่เดินทางมาแสนไกล
กว่าสองแสนสามหมื่นแปดพันเก้าร้อยไมล์
เพียงแค่อยากเหยียบพื้นผิวสัมผัสดวงจันทร์
พร้อมจะแลกพร้อมประจันเชื่อว่าคุ้มค่ากับมัน
แต่ในเมื่อเป็นกัปตัน หน้าที่ฉันคือเฝ้ายาน
ทั้งที่ตัวฉันรอจนถึงวันนี้มาเท่านาน
ดูเพื่อนลงปฏิบัติการแต่ตัวฉันเกาะหน้าต่าง
มองจันทร์หมุนเคว้งคว้างแค่เอื้อมมืออยู่ไม่ห่าง
และหากนั่นคือจุดหมาย ฉันยอมดับดิ้น
ดีกว่ามองแล้วกลับโลก ทิ้งความฝันให้ดับดิ้น
โลกจำ Neil Armstrong โลกจำ Buzz Aldrin
ว่าเป็นคนเหยียบดวงจันทร์แต่ฉันคือ Michael Collins
ฉันยอมขาดวิ่นเป็นผุยผงอวกาศ
ดีกว่าเป็นแค่กระต่ายนั่งหมายจันทร์อย่างเขลาขลาด
รอก่อนนะดวงจันทร์กำลังลอยเอารอยเท้าไปฝาก
หมดเวลาเฝ้ายานถึงเวลาจารึกประวัติศาสตร์
I wanna fly to the sky
I gonna fly way up so high
Even if I have to give up my life
I'm gonna make it, I'm gonna make it
อีกกี่ปีแสงก็จะไม่หวั่น
อีกกี่ปัญหาก็จะไม่สั่น
ท่ามกลางเวหาหมู่ดาวร้อยพัน
จะไปให้ถึงเธอ ต้องไปให้ถึงเธอ ในสักวัน
เปรียบประดุจเธอไม่ต่างจากจันทร์อันแสงไกล
ที่มีกระต่ายเฝ้าหมายจันทร์และหมายปองอีกแสนตัว
มีดาวอีกแสนดวง เธอนวลผ่องกว่าดาวแสงใด
ถึงแม้อยากขึ้นไป แต่ฝูงกระต่ายก็แสนกลัว
กระต่ายเลยแฝงตัวมาเป็นนักบินอวกาศ
ซึ่งกระต่ายตัวนั้นคือฉันผู้หลังจันทร์พิศวาส
จะขึ้นไปถึงจันทร์แล้วปักธงให้ผงาด
แม้ใครมองว่าเพ้อฝันจะลบทุกคำสบประมาท
กระโดดออกจากหน้าต่างยานแล้วเสี่ยงโชคไปเลย
กดวิทยุไปบอกเพื่อน "เอายานกลับโลกไปเลย"
ระเบิดให้แสงสว่างจ้า ให้ช่วงโชติไปเลย
ดีกว่าไม่อยู่ในความทรงจำใครเลย
I wanna fly to the sky
I gonna fly way up so high
Even if I have to give up my life
I'm gonna make it, I'm gonna make it
อีกกี่ปีแสงก็จะไม่หวั่น
อีกกี่ปัญหาก็จะไม่สั่น
ท่ามกลางเวหาหมู่ดาวร้อยพัน
จะไปให้ถึงเธอ ต้องไปให้ถึงเธอ ในสักวัน